เออหึง ฉันหึงเธอ
"ดึกแล้ว กลับ"
"อ้าวนาย จะกลับแล้วเหรอครับ" ช่างป้อเจ้าของบ้านเอ่ยถามขึ้นทันทีเมื่อเห็นภัท**นนลุกขึ้นยืน ทำท่าทีเหมือนจะกลับทั้งที่มานั่งยังไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงด้วยซ้ำ
"ครับ พอดีปวดหัวนิดหน่อย อยากพักผ่อนด้วย" เขาหันไปบอกช่างป้อด้วยน้ำเสียงสุภาพ แล้วหันกลับมามองกดดันปรางขวัญที่ยังนั่งทำหน้างงอยู่
ปรางขวัญไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมอยู่ ๆ เขาถึงได้หุนหันพันแล่นขนาดนี้ ไม่มีโอกาสให้ล่ำลาใครเลย คนอื่น ๆ ที่นั่งล้อมวงกันอยู่ต่างก็มองเขาด้วยความงุนงงเช่นกัน
"มียากินไหมล่ะนาย กินยาก่อนไหม เดี๋ยวผมให้เมียเอามาให้" ช่างป้อถามอย่างเป็นห่วงผู้เป็นนาย เห็นเขาทำงานตากแดดตากลมทั้งวันก็ไม่แปลกที่จะป่วย แต่หารู้ไม่ว่าเขาแข็งแรงยิ่งกว่าอะไร
"ไม่เป็นไรครับ ผมมีแล้ว" เขาบอก แล้วหันกลับมาที่ปรางขวัญอีกครั้ง "จะกลับไหม"
"กะ…กลับค่ะ" ถึงแม้จะไม่เข้าใจ แต่เธอก็ยอมพยักหน้าลงอย่างเสียไม่ไ
