“ไม่พอหรอก เจ้าไม่รู้หรอกว่านักฆ่าพวกนี้มันฝีมือดี มันสามารถทำได้ทุกสิ่ง บางทีองครักษ์ที่อยู่เพียงสองคนมันอาจจะไม่พอก็ได้” ร่างสูงเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม ไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไร ทำไมเขายิ้มบ่อยจัง นางรู้สึกว่ารอยยิ้มของเขามันแปลกๆ ไป เหมือนมันประสงค์ต่อร่างงามของนาง แค่คิดนางก็ใจสั่นแล้ว ปากก็บอกว่าเกลียดเขา แต่เพียงแค่เขาเข้ามาใกล้เท่านั้นแหล่ะ ทำไมนางถึงได้ใจสั่นเช่นนี้
“ถ้าอย่างนั้นท่านอ๋องก็ส่งองครักษ์มาเพิ่มสิ ท่านอ๋องไม่ต้องมาลำบากอยู่เป็นเพื่อนข้าเลยสักนิด” หลินลี่ลี่เอ่ยออกมาด้วยเสียงสั่นเล็กน้อย นอกจากจะใจสั่น แล้วเสียงเจ้ากรรมก็ยังสั่นตาม หลินลี่ลี่วันนี้ช่างไม่เหมือนหลินลี่ลี่ที่เคยต่อปากต่อคำกับเขาสักนิด
“ข้าไม่ต้องการที่จะทำแบบนั้น เจ้านี่ก็กระไร มีองครักษ์ฝีมือดีเช่นข้าอาสาที่จะดูแลเจ้า แต่ดูท่าว่าเจ้าจะไม่ต้องการ” หลี่ลู่เหอเอ่ยออกมา พร้อมทั้งเดินเข้าไปใกล้ๆ ร่างงามของหลินลี่ลี่
