“ข้าไม่สามารถปกปิดความรู้สึกของข้าได้ เจ้านี่ช่างรู้ใจข้าจริงๆ ซีห่าว” หลี่ลู่เหอเอ่ยออกมาด้วยความพอใจ
“ท่านอ๋องกล่าวเกินไปแล้ว” โจวซีห่าวโค้งคำนับอย่างนอบน้อม และไม่อยากจะยอมรับในสิ่งที่ผู้เป็นนายเพิ่งเอ่ยออกมาเมื่อสักครู่นี้
“นั่นมันเรื่องจริง แต่ยังไงเสียข้าก็ต้องขอบใจเจ้ามากที่เจ้าทำทุกอย่างแทนข้า ไม่อย่างนั้นความโกรธอาจจะทำให้ข้าต้องเสียทุกอย่างไป” หลี่ลู่เหอเอ่ยออกมาเสียงเข้ม เขาโกรธจนมองข้ามเรื่องสำคัญไปหลายอย่าง มาตอนนี้ในเวลาที่เขาได้สติ เขารู้แล้วว่าเขาไม่ควรที่จะทำรุนแรงจนนางเกือบตายเช่นนั้น แม้ว่าเขาอยากจะเอาชนะนางมากเพียงใดก็ตาม
แต่เขาก็ยังไม่ได้ให้อภัยนาง ตราบใดที่นางยังไม่ยอมก้มหัวให้เขา และรู้ว่าจวนนี้ใครคือผู้ที่มีอำนาจสูงสุดอย่างแท้จริง เขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดนางจึงหยิ่งในศักดิ์ศรีถึงเพียงนี้ เพียงแค่คำว่าขอโทษ นางกลับยอมเอาความตายเข้าแลก สิ่งที่เกิดขึ้นนี้ทำให้เขาพาลคิด
