“ไม่ว่าจะวันนี้หรือวันไหนข้าก็ไม่สนใจทั้งนั้นแหล่ะ เจ้ามาทางไหนก็กลับไปทางนั้นเถิด” หลี่ลู่เหอเอ่ยออกมาด้วยความหมั่นไส้ เพราะองครักษ์คนสนิททำให้เขาไม่พอใจเท่าใดนัก แต่มันก็ไม่ใช่ไม่พอใจเป็นอย่างมากดังเช่นคราวก่อนๆ ที่เพียงแต่เอ่ยชื่อหรือกล่าวถึงหลินลี่ลี่เท่านั้น แค่นั้นก็ทำให้เขาโกรธและเกลียดนางเป็นอย่างมาก
“ท่านอ๋องอย่าคืนคำให้กระหม่อมเห็นนะพะยะค่ะ” โจวซีห่าวแกล้งเย้าท่านอ๋องของเขาออกมาด้วยความสนิทสนม ส่วนหลี่ลู่เหอได้แต่มองหน้าลูกน้องคนสนิททันควัน นี่เล่นไม่เลิกใช่มั้ย เดี๋ยวเขาเอาจริงขึ้นมา จะหนีไม่พ้นถูกโบยหรอกนะ
“ข้าไม่คืนคำหรอก แต่ขืนเจ้ายังพูดเรื่องนี้ ข้าอาจจะเปลี่ยนใจเอาโทษเจ้า โทษฐานที่เจ้าไปซื้อยามาให้นางก็ได้นะ ไปซะก่อนที่ข้าจะเปลี่ยนใจ” หลี่ลู่เหอแกล้งขู่ออกมา ครั้งนี้สีหน้าและท่าทางของเขา ทำให้โจวซีห่าวไม่กล้าที่จะล้อเล่นกับเขาอีกแล้ว ราชองครักษ์คนสนิทจึงออกไปจากบริเวณนี้อ
