“ข้ายอมตาย หากข้าต้องยอมเป็นคนผิดเพื่อให้มีชีวิตรอด เจ้าไม่ต้องห่วงข้าหรอก ถ้าข้าจะต้องตายเพราะข้าทำเช่นนี้ เจ้าก็ถือเสียว่าข้าหมดบุญแล้ว ยิ่งท่านอ๋องทำแบบนี้ ข้ายิ่งไม่มีทางที่จะก้มหัวให้กับท่านอ๋องหรอก” หลินลี่ลี่เอ่ยออกมาด้วยแววตาเจ็บปวด นี่นางต้องหลงยุคมาอยู่กับท่านอ๋องป่าเถื่อนเช่นนี้จริงๆ หรือ ยุคที่สามีสามารถฆ่าภรรยาตายโดยไม่มีความผิด สตรีในยุคนี้ช่างน่าสงสารเหลือเกิน นางได้แต่เวทนาตัวนางเองที่ต้องมาเผชิญชะตากรรมเช่นนี้
“คุณหนู ท่านเปลี่ยนไปมากจริงๆ” ในที่สุดเฟยกุ้ยก็เอ่ยออกมา เพราะคุณหนูของนางไม่เหมือนเดิมเลยสักนิด มีเพียงอย่างเดียวที่เหมือนเดิมนั่นก็คือรูปร่างและหน้าตา ส่วนอุปนิสัยใจคอของคุณหนูนั้นช่างแตกต่างจากคุณหนูคนเดิมเหลือเกิน
“ก็เพราะข้าผ่านความเป็นความตายมาแล้วน่ะสิ ถ้าข้าไม่สู้เพื่อปกป้องตัวเอง ก็ไม่มีใครมาสู้เพื่อปกป้องข้าหรอกเฟยกุ้ย” หลินลี่ลี่เอ่ยออกมาด้วยเสียงเศร้า
