“ท่านกล่าวหาข้าเกินไปแล้ว ข้ามาเพื่อผูกมิตรท่าน ใยท่านต้องใส่ร้ายข้าเช่นนี้ แล้วที่มาวันนี้ข้าแค่ต้องการมาเห็นกับตาว่าท่านปลอดภัยดี แต่ท่านหาได้รับไมตรีจากข้าไม่ แล้วยังมาใส่ร้ายในสิ่งที่ข้าไม่ได้ทำอีก ท่านใจร้ายกับข้าเกินไปหรือเปล่าพี่หญิง หรือเพียงเพราะว่าพี่ลู่เหอไม่มีใจให้ท่าน ท่านถึงเอาความเกลียดชังเหล่านี้มาลงที่ข้า” นอกจากหยางเฟิ่งจะไม่ยอมรับแล้ว นางยังตอบกลับอย่างนิ่มๆ ตามแบบฉบับของสตรีที่ร้ายกาจอย่างนาง ซึ่งหลินลี่ลีก็มองหน้าหยางเฟิ่งด้วยรอยยิ้มเย็น
“กล่าวหนักไปแล้วน้องหญิง ข้าไม่ต้องการทำแบบที่ท่านว่าสักนิด แม้แต่การผูกไมตรีกับเจ้าข้าก็ไม่ต้องการ แต่ถ้าเจ้าต้องการที่จะเป็นอนุของท่านอ๋อง ข้าก็จะคุยกับท่านอ๋องให้ แต่เจ้ากับข้าต้องต่างคนต่างอยู่นะ ส่วนสิทธิ์ในจวนอ๋องทั้งหมดจะเป็นของข้า เจ้ายอมมั้ยล่ะ ทั้งเจ้าและข้าจะได้ไม่ต้องมาระแวงเรื่องท่านอ๋องอีก” หลินลี่ลี่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม
