กลับชาติมาเกิดเป็นชายาอ๋อง

แผนร้าย...1

“ข้าไม่มีทางที่จะไม่ยินดีรับไมตรีของท่านหรอกนะ ข้าได้ยินนามของท่านมานาน วันนี้ได้ยลโฉมท่านเป็นบุญตา นับว่าช่างโชคดีเหลือเกิน” หลินลี่ลี่ยิ้มให้อีกฝ่าย แต่ทว่านางกลับคลางแคลงใจ ไม่รู้ว่าทำไมอยู่ดีๆ หยางเฟิ่งถึงมาผูกมิตรกับนาง ทั้งที่ตลอดชีวิต ทั้งสองคนนั้นแทบไม่มีทางมาผูกมิตรกันได้ เพราะบิดาของหยางเฟิ่งนั้นเป็นข้าราชการที่กังฉิน ส่วนบิดาของหลินลี่ลี่เป็นข้าราชการที่ตงฉิน ทำให้ทั้งสองคนไม่มีโอกาสได้เจอกันเลย มันน่าแปลกใจไม่น้อย ที่วันนี้หยางเฟิ่งเดินทางมากพบกับหลินลี่ลี่ หลังจากวันที่นางสมรสกับท่านอ๋องแปดเพียงหนึ่งวันเท่านั้น แต่เพราะนางต้องทำตัวเป็นเจ้าบ้านที่ดี ดังนั้นนางก็เลยต้องต้อนรับหยางเฟิ่ง แม้ว่าจะมีความคลางแคลงใจเป็นอย่างมากก็ตาม

“ขอบคุณสำหรับคำชม ท่านก็งดงามเหลือเกิน สมกับเป็นพระชายาของท่านอ๋องแปดอย่างพี่ลู่เหอ” หยางเฟิ่งเอ่ยออกมาด้วยท่าทางสนิทสนมกับหลี่ลู่เหอ นั่นทำให้หลินลี่ลี่เข้าใจทันที ว่าหยางเฟิ่งมาที่นี่ทำไม การที่จะเรียกท่านอ๋องแปดอย่างสนิทสนมนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย และการที่แม่นางหยางเฟิ่งผู้นี้มาที่นี่ อาจจะแค่ต้องการมาแสดงออกถึงความสนิทสนมของตนเองกับหลี่ลู่เหอเท่านั้น นั่นทำให้หลินลี่ลี่เตรียมตัวตั้งรับทันที เพราะเจตนาของหญิงผู้นี้ไม่น่าที่จะมาดีแน่ๆ

“ท่านสนิทสนมกับท่านอ๋องอย่างนั้นหรือ ข้ารู้มาว่าท่านอ๋องไม่อยู่ ท่านน่าจะมาตอนที่ท่านอ๋องอยู่นะ มาสนทนากับข้าแบบนี้ ท่านอาจจะอึดอัดใจได้” หลินลี่ลี่เอ่ยออกมาด้วยความไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่ เพราะท่าทางที่สตรีผู้นี้ทำนั้น เหมือนมาบอกเป็นนัยๆ ถึงความสัมพันธ์ของตนเองและพระสวามีของนาง แต่นางนั้นไม่ได้เจ็บปวดหรอก หากว่าทั้งสองคนนั้นจะมีสัมพันธ์อะไรกัน แต่ว่าการที่มาในตำหนักแบบนี้ มันดูจะหยามเกียรติเกินไป แต่เพราะการถูกอบรมเป็นอย่างดีจากมารดา ทำให้นางไม่ได้แสดงความไม่พอใจออกมาเท่าใดนัก มีแต่จะเชือดเฉือนด้วยคำพูดเท่านั้น

“ไม่เป็นไรหรอก กับพี่ลู่เหอข้าจะเจอเมื่อไหร่ก็ได้ แต่ตอนนี้สิ่งที่สำคัญนั้นก็คือการมาคารวะพระชายาของพี่ลู่เหอมากว่า ได้โปรดให้เกียรติดื่มชาเป็นเพื่อนข้าด้วยเถิด” หยางเฟิ่งเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มอาบยาพิษเช่นเดิม แน่นอนว่าบุตรีเสนาบดีอย่างหลินลี่ลี่นั้นทราบดีว่ามันเป็นการยากแค่ไหนที่จะปฏิเสธไมตรีจากอีกฝ่าย ในตอนนี้นางคงทำได้อย่างเดียวคือรับไมตรีจากสตรีท่านนี้เท่านั้น