กลับชาติมาเกิดเป็นชายาอ๋อง

แผนร้าย

หลังจากที่นายและบ่าวปรับทุกข์กันเรียบร้อยแล้ว ผู้เป็นบ่าวอย่างเฟยกุ้ยก็พาหลินลี่ลี่ไปนอนที่เตียง ก่อนที่จะต้มยามาให้ผู้เป็นนายดื่ม หลินลี่ลี่ดื่มยาก่อนที่นางจะหลับไป

แล้วนางจึงตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวันนั้น ด้วยเพราะว่าเฟยกุ้ยมาปลุกนาง แจ้งว่าแม่นางสกุลหยางมาพบนาง หลินลี่ลี่เงยหน้ามองสาวใช้ด้วยความสงสัย

“ข้าไม่เคยรู้จักสตรีตระกูลหยางสักคน เจ้าซักดูแน่แล้วหรือยังว่านางมาพบข้าจริงๆ” หลินลี่ลี่เอ่ยถามสาวใช้ออกไป เพราะนางพยายามนึกทบทวนเท่าไหร่ นางก็ไม่พบว่านางเคยไปรู้จักกับสตรีตระกูลหยางแต่อย่างใด นั่นทำให้หลินลี่ลี่นั้นสงสงสัยเป็นอย่างมาก

“บ่าวสอบถามแล้วเจ้าค่ะ สตรีผู้นั้นมาพบคุณหนูของบ่าวจริงๆ คุณหนูไหวมั้ยเจ้าคะ ถ้าไม่ไหว บ่าวจะออกไปบอกแม่นางผู้นั้น” เฟยกุ้ยรีบบอกผู้เป็นนายด้วยความเป็นห่วง

“ไม่เป็นไรข้าไหว ในเมื่อมาถึงที่นี่แล้ว ข้าก็จะไปดูให้เห็นกับตาว่าแม่นางผู้นั้นรู้จักข้าจริงหรือไม่” หลินลี่ลี่ลุกขึ้นมาพร้อมกับท่าทางที่อิดโรย แต่ทว่าเพราะความอยากรู้ ทำให้นางฝืนพยายามลุกขึ้นมาแต่งตัว เพื่อออกไปพบกับสตรีตระกูลหยางที่มาพบกับนาง

“ข้าช่วยเจ้าค่ะคุณหนู” เฟ้ยกุ้ยรีบเข้ามาช่วยผู้เป็นนายแต่งกาย เพียงไม่นานทั้งสองคนก็เดินออกมาต้อนรับแขกผู้มาเยือน ซึ่งหลินลี่ลี่นั้นไม่รู้จักสตรีที่อยู่ตรงหน้า นางก็เลยเอ่ยถามออกไปด้วยความสงสัย

“ไม่ทราบว่าท่านมาพบข้าด้วยสาเหตุอันใด และท่านมีนามว่าอย่างไร เหมือนว่าข้าจะไม่ได้รู้จักท่านมาก่อน” หลินลี่ลี่เอ่ยถามออกไป พร้อมกับมองหน้าสตรีสาวสวยแห่งตระกุลหยางที่มาพร้อมกับสาวใช้ รอยยิ้มหวานนั้นบ่งบอกความเป็นมิตรชัดเจน และคนที่อ่อนต่อโลกอย่างหลินลี่ลี่นั้นไม่มีทางทันนางพญาจิ้งจอกที่มีรอยยิ้มอาบยาพิษอย่างหยางเฟิ่งแน่นอน

“ข้ามีนามว่าหยางเฟิ่ง บุตรีเสนาบดีโยธาหยางตง มาเยี่ยมเยือนท่านเพื่อผูกมิตร หวังว่าท่านจะยินดีรับไมตรีนี้จากข้านะ” หยางเฟิ่งยิ้มให้หลินลี่ลี่ ส่วนหลินลี่ลี่นั้นยิ้มตอบ พอนางเอ่ยนามเท่านั้น หลินลี่ลี่ก็รู้ทันทีว่านางคือใคร เพราะชื่อนี้คือสตรีสูงศักดิ์ที่หลายคนนั้นต่างร่ำลือว่านางคือหญิงงามที่เลอโฉม หากว่าหลินลี่ลี่คือตะวัน หยางเฟิ่งนั้นก็คือพระจันทร์ ที่ไม่มีอะไรจะมากลบความสวยงามของคนทั้งคู่ได้ เรียกว่ากินกันไม่ลงเลยก็ว่าได้