หญิงสาวรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างเคย ตอนนี้เธออยู่ในชุดสบายๆ กางเกงผ้าสีเขียวเข้มยาวเหนือเข่าเล็กน้อยกับเสื้อแขนกุดสีครีม เธอพยายามเงี่ยหูฟังว่าหนุ่มข้างห้องจะกลับมาตอนไหน
เสียงฝีเท้าเดินมาหยุดที่หน้าห้องของนายแพทย์หนุ่ม พราววรินทร์รีบเปิดประตูออกไปทันที
“อ้าว...เอริน จะไปไหนเหรอ” อนุตรถามหญิงสาวข้างห้องที่เปิดประตูออกมา
“คือ...ฉันจะลงไปร้านข้าวที่หน้าคอนโดฯ ค่ะ” เธอชะงักไปเล็กน้อยก่อนตอบคำถาม
“รีบหรือเปล่า รอผมแป๊บหนึ่งได้ไหมครับ ผมก็ยังไม่ได้ทานอะไรมาเหมือนกัน” อนุตรรีบบอก วันนี้เขาทำงานทั้งวันจนไม่มีเวลาทานอาหารกลางวัน
“ได้ค่ะ” เหมือนตกกระไดพลอยโจน พราววรินทร์ไม่คิดว่าการตอบเขาไปแบบนั้นจะกลายเป็นว่าเธอต้องไปทานข้าวกับเขา
หญิงสาวกลับเข้ามาในห้องอีกครั้งเธอหยิบกระเป๋าเงินกับกุญแจห้องแล้วก็ไม่ลืมที่จะหยิบโทรศัพท์และตรวจสอบว่าไม่ได้ปิดเสียงไว้
พอออกมาจากห้องอีกครั้งก็พอดีกับชายหนุ
