ออกจากร้านหนังสือสิปปกรณ์ก็ไม่ลืมที่จะเอาถุงที่ฝากตรงเคาน์เตอร์ยื่นให้พราววรินทร์
“ผมให้”
“ให้พี่เหรอ”
“อือ ก็ให้เอรินนั่นแหละ มีกันอยู่ 2 คนจะให้ใครที่ไหนล่ะ”
“ให้ในเนื่องในโอกาสอะไร ปีใหม่ก็ยังไม่ถึงเลย”
“ผมอยากให้แทนคำขอบคุณที่เอรินอยู่กับผมทั้งวัน คิดว่าเอรินคงชอบ”
“ขอบใจนะ”
“ยังไม่ต้องแกะตอนนี้นะ เอาให้ถึงห้องก่อน” เขาไม่รู้ว่าเธอจะชอบของขวัญชิ้นนี้หรือเปล่า เลยไม่อยากให้เธอแกะต่อหน้าเขา เพราะคงทนไม่ได้ถ้าเห็นสีหน้าที่ผิดหวังของเธอตอนที่เห็นของขวัญ
พอประตูห้องปิดลงพราววรินทร์ก็รีบเอากล่องของขวัญออกจากถุงใบใหญ่ เธอค่อยๆ แกะกระดาษออกอย่างเบามือแล้วพอเห็นว่าข้างในเป็นอะไรก็ยิ้มแก้มปริ
ตุ๊กตารูปต้นกระบองเพชรมีลำต้นสีเขียวอ่อนและมีหนามสีน้ำตาลประดับอยู่เป็นลวดลาย ต้นกระบองเพชรนี้อยู่บนกระถางสีส้มอิฐทั้งหมดทำด้วยผ้าสัมผัสแล้วนิ่มมือ
“นิ่มจัง” พราววรินทร์พูดกับตัวเองจากหลังจากที่ได
