พราววรินทร์กำลังทำความสะอาดห้องก็ต้องแปลกใจที่รปภ.โทร. ขึ้นมาบอกว่ามีคนมาหา เพราะเธอไม่เคยมีเพื่อนมาหาที่นี่เลยสักครั้ง
“แม่...” หญิงสาวมองแม่ของเธอด้วยสายตาฉงนเพราะครั้งล่าสุดที่เจอกันนั้นช่างแตกต่างกับตอนนี้อย่างสิ้นเชิง
“เอริน” เสียงที่เรียกดูอ่อนแรงจนเธอแปลกใจ
“แม่ไม่สบายหรือเปล่าคะ”
รวิตาไม่ตอบลูกสาวด้วยคำพูดแต่เธอพยักหน้าช้าๆ
“ขึ้นไปข้างบนก่อนเถอะค่ะ” เธอรีบชวนแม่ขึ้นไปยังบนห้องของตัวเองเพราะไม่อยากคุยเรื่องส่วนตัวตรงจุดรับแขกที่ทางคอนโดมิเนียมจัดไว้
พอขึ้นมาถึงบนห้องพราววรินทร์ก็รีบหาน้ำมาให้แม่ของเธอที่ดูใบหน้าซีดเซียวจนเธอกลัวว่าจะเป็นลมไป
“แม่เป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ แล้วไปหาหมอมาหรือยังคะ” แม้จะเคยโกรธเคยทะเลาะกันมากี่ครั้งแต่เธอก็ไม่ได้ใจดำถึงขั้นไม่ห่วงใยคนเป็นแม่ ดูเหมือนว่าตอนนี้แม่ของเธอจะผอมและโทรมลงไปมาก แม่มาคนเดียวเหรอคะ แล้วอาภูมิไม่มาด้วยเหรอคะ” แต่ก่อนแม่ของเธอก
