ตกเย็นหมอนายก็ขับรถมาส่งฉันที่บ้าน รถฉันจอดเน่าที่โรงพยาบาลเหมือนเดิม เขาจะทิ้งรถตัวเองไว้กับฉัน และค่อยขับรถฉันมาให้ทีหลัง ดีไหมล่ะ แฟนฉันเอง แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดกำลังจะเกิดขึ้น
“สวัสดีครับ คุณพ่อคุณแม่” เมื่อเดินเข้ามาบ้าน พ่อกับแม่ฉันก็นั่งคุยกันอยู่พอดี น่าจะรู้ว่า... เมื่อคืน ฉันไม่ได้กลับบ้าน
“อ้าว สวัสดีหมอ นั่ง ๆ” พ่อฉันเอง ส่วนแม่ฉันลุกจากโซฟามาควงแขนหมอนายแล้ว
“กินอะไรกันมายังลูก” แม่ฉันถามหมอนาย ลูกอยู่นี่นะแม่ และเขาก็กินลูกแม่มาเมื่อคืน คงอิ่มแล้วล่ะ อุ๊บ!
“ครับ เรียบร้อยแล้ว คุณพ่อคุณแม่ล่ะครับ” ความสุภาพอ่อนโยนเขา เอาชนะใจพ่อแม่ฉันเต็ม ๆ
“เรียบร้อยแล้วลูก”
“ครับ เอ่อ... ผมมีเรื่องจะขอโทษคุณพ่อกับคุณแม่ครับ” ขอโทษ? อะไร? พ่อกับแม่ฉันหยุดทำทุกอย่าง หันมามองหน้าหมอนายพร้อมกัน
“ขอโทษอะไร” พ่อฉันถามสงสัย
‘ตึก ตึก ตึก’ อะไรของเขา ใจฉันเต้นแรงไม่เป็นจังหวะแล้ว
“เมื่อคืน
