ฉันอายไม่รู้จะทำยังไง พี่ทีดูโอเคขึ้นมาก ถึงจะมีน้ำตาอยู่ ฉันดีใจที่พี่ทีเข้าใจ ต่อไปคงเป็นเวลาที่จะรักษาเราทุกอย่าง
ฉันตัดสินใจเดินออกมาคุยกับพี่ทีข้างนอกสองคน มีหลายอย่างที่ฉันอยากคุยกับเขา และอยากฟังจากเขาเองด้วย
“หวาน หวานเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ หวานมีสติ หวานดูไม่อารมณ์ร้อนเหมือนแต่ก่อน หวานมีเหตุผล หวานทำได้ไง” พี่ทีชมฉันและยิ้มให้ฉันเบา ๆ
“ก็หวานเคยพลาดเพราะทำอะไรไม่มีสติไงคะ แต่ก่อนหวานดื้อไม่ฟังใคร คิดว่าตัวเองเก่ง พอเจอบทเรียน มันก็กลัวที่จะเป็นแบบนั้นอีก ซึ่งหวานก็
ไม่ได้เปลี่ยนทั้งหมดได้ในวันเดียวหรอก หวานพยายามควบคุมทีละนิด ถ้าเป็นแต่ก่อนหวานคงตบเมย์ไปแล้ว เราเข้มแข็งบางทีก็ไม่จำเป็นต้องแสดงออกแบบก้าวร้าวก็ได้นิ หวานพยายามอยู่ พี่ทีลองมาพยายามด้วยกันสิ หวานว่าโอเคนะสบายใจดีอะ”
พี่ทีขมวดคิ้วใส่ฉัน
“พี่ไม่เคยเจอแบบนี้ พี่ไปไม่ถูก เอาจริง ๆ พี่หวังแต่ได้ พอเสียหวานไปเหมือนตัว
