กว่าฉันจะมาถึงตึกคุณเซ็นก็เกือบชั่วโมง รถติดมากทรมานเท้า
ทรมานตูด
ณีเวียลงลิฟต์มารับฉันขึ้นไปข้างบน ก่อนจะเริ่มปริ้นโปรเจค ออกมาเตรียมไว้ ดวงตากลมโตแอบมองฉันเป็นระยะ เหมือนสงสัยอะไรบางอย่าง
อะไรของมันอีกวะ
“อะไรของแก มองอยู่ได้”
“แกคบกับหมอยัง” มันจะถามทุกวันเลยรึไงเนี่ย!
“ไม่อ่ะ ยัง... แกถามทุกวันเลยนะ” ณีเวียขมวดคิ้ว เบะปาก
“แกอยู่กับเขาตลอดเลยนะ ทำเป็นไม่อยากคบใคร ขอโสดสะบัดบ๊อบ
สักพัก แต่ทำไมไปตัวติดผู้ชาย หรือ... มีอะไรกันยังอะ” ณีเวียกินขนมไปด้วยล้อเลียนไปด้วย แถมยังถามคำถามติดเรทแถมมา
ถึงจะเคยใจง่าย แต่ครั้งนี้มันจะไม่ง่ายนะเว้ย
“บ้า ยัง นี่ไงโสด ไม่ได้คบใคร หาอะไรสบายใจให้ชีวิต ก็เลือกทำแต่สิ่งที่สบายใจอ่ะ จะไปพร่ำเพ้อ นอนคิดคนเดียวทำไม”
“อยู่กับหมอแล้วสบายใจเลยเลือกที่จะอยู่ใกล้เขา คุยกับเขาบ่อย ๆ สินะ อื้ม... มันไม่ต่างกันเลยกับโสดไม่โสด เหมือนแกถูกดามใจไว้ตลอด”
ณีเว
