หลังจากที่พวกฉันกับกลุ่มรุ่นพี่แยกย้ายกันไปเรียบร้อยพวกเราก็รีบเดินตรงไปที่ห้องเรียนทันที
แต่ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป ก็เห็นว่าคลาสเริ่มไปก่อนแล้ว อาจารย์นั่งอยู่ที่โต๊ะหน้าห้องในท่าทางเคร่งขรึม
เสียงอาจารย์ดังขึ้นทันทีด้วยน้ำเสียงจริงจังปนเหนื่อยหน่าย “นี่พวกเธอ หัดดูเวลาให้ดีหน่อยได้ไหม กี่โมงแล้วเนี่ย? ถ้าติดเอฟกันขึ้นมาล่ะก็ อย่ามาบ่นฉันทีหลังนะ!”
อาจารย์ไล่สายตาดูพวกเราช้า ๆ ก่อนจะสั่งเสียงเข้ม “เข้าไปนั่งที่เร็ว ๆ เข้า!”
บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความอึดอัด เสียงฝีเท้าของพวกเราดังขึ้นบนพื้นกระเบื้อง
ฉันก้าวเดินอย่างรวดเร็ว พยายามกลั้นความเหนื่อยล้าและความอึดอัดที่ยังคงค้างอยู่ในใจ
แม้จะเข้าห้องสาย แต่ฉันรู้ดีว่าสิ่งที่รออยู่ข้างหน้า อาจจะยากกว่านี้อีกมาก
พวกเรานั่งลงบนโต๊ะอย่างเงียบ ๆ
สายตาของอาจารย์จับจ้องมาไม่วางตา เหมือนรอจับผิดทุกความเคลื่อนไหว
เสียงกระดาษและปากกาสัมผัสกันด
