“เมย์…เซ็นเถอะลูก” เสียงแม่จากปลายสายทำให้ฉันยืนนิ่งเหมือนถูกสาปหัวใจราวกับถูกบีบจนแทบหยุดเต้น
“แม่…แม่ก็รู้เรื่องนี้เหรอ” ฉันถามเสียงสั่น พลางกัดริมฝีปากจนเจ็บ
แม่หัวเราะนิด ๆ แบบคนที่รู้อะไรมานานแล้ว “รู้สิจ๊ะ แม่เป็นคนบอกให้เขาพาเมย์ไปจดเองด้วย”
ความจริงนี้เหมือนมีดเล่มคมแทงทะลุอก ฉันจ้องหน้าเขาที่ยืนอยู่ข้าง ๆ แต่กลับไม่มีคำอธิบายใด ๆ รอฉันเลย
“แม่เห็นข่าวที่เขาโพสต์กันน่ะ จดทะเบียนกับเขาไปเถอะลูก ถึงแม้ลูกจะกำลังจะแต่งงานกัน แต่มันก็ยังอีกตั้งหลายวัน จดไปก่อนเพื่อจะมีหลักฐานยืนยันว่าเมย์กับกองทัพมีความสัมพันธ์กันจริง ๆ ข่าวจะได้เงียบเร็วขึ้น”
“โธ่แม่ จริง ๆ ไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้นะ ไอข่าวแบบนี้เดี๋ยวมันก็เงียบเอง จะต้องมาจดทำไมให้เรื่องมันใหญ่โต”
“จดไปเถอะ ยังไงเมย์ก็ต้องจดอยู่ดี จดช้าจดเร็วผลลัพธ์มันก็เหมือนกัน”
ฉันก้มหน้าลง ความรู้สึกสับสนและโกรธปะปนกันในอกเหมือนคลื่นที่ซัดกระห
