หลังจากที่ฉันและเขามาถึงบ้าน พี่กองทัพเดินนำหน้าฉันเข้าไปในโถงกว้าง แสงไฟอุ่นส่องกระทบผิวไม้เงาวับของพื้นบ้าน เสียงรองเท้าหนังของเขากระทบพื้นดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ
ฉันกำลังจะก้าวตามขึ้นบันได แต่เสียงทุ้มหนักแน่นของคุณท่านก็ดังขึ้นจากโซฟารับแขก
“ไปไหนกันมาล่ะ… มานั่งตรงนี้ก่อนสิ พ่อมีอะไรจะให้ดู”
พี่กองทัพหยุดก้าว หันมามองฉันเพียงเสี้ยววินาที ก่อนพยักหน้าเล็กน้อย แล้วหมุนตัวกลับ เดินไปนั่งที่โซฟาด้วยท่วงท่าเรียบง่ายแต่เต็มไปด้วยความมั่นใจ
“พ่อมีอะไรหรือเปล่าครับ”
น้ำเสียงของเขาเรียบเฉย ดวงตาคมสบมองคุณท่านด้วยแววตาเรียบนิ่ง ไม่มีร่องรอยลังเลหรือประหม่าแม้แต่น้อย ตามแบบฉบับของกองทัพ
คุณท่านยกถุงเอกสารสีงาช้างขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนวางลงบนโต๊ะกระจกตรงหน้า
“กองทัพ ลองดูหน่อย… วันนี้พ่อเพิ่งได้รับการ์ดแต่งงานของเราสองคนมา”
สายตาท่านหันมาที่ฉันเพียงครู่ รอยยิ้มบาง ๆ ทำให้หัวใจฉันเต้นสะดุด
“กอ
