ฉันยังนั่งอยู่ที่ม้านั่งเดิม ปล่อยให้เสียงหัวเราะและการถกเถียงของเพื่อน ๆ ในปลายสายวนอยู่ในอากาศ บรรยากาศรอบสวนเงียบสงบ แต่เสียงในโทรศัพท์กลับเต็มไปด้วยความคึกคัก
“เอายังไงเนี่ย กูรอคำตอบอยู่ จะไปหรือไม่ไป” เสียงแบมแบมโพล่งออกมาอย่างร้อนใจ
แจมรีบเสริมทันทีเหมือนไม่ต้องคิด “กูไปได้ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว” น้ำเสียงฟังดูเหมือนพร้อมจะคว้ากระเป๋าออกไปเดี๋ยวนั้น
“กูก็โอเคนะ ว่างตลอด” นุ่นตอบเสียงนิ่ง ๆ แต่แฝงด้วยความอยากไปอยู่ในที
ฉันที่ฟังอยู่เงียบ ๆ มาสักพัก ก็ถอนหายใจยอมรับ “โอเค… กูก็ไปได้” เสียงฉันเบากว่าคนอื่น แต่ก็ชัดพอให้เพื่อน ๆ เฮขึ้นมา
“กูไปก็ได้” น้ำหวานพูดอย่างไม่เต็มเสียงนัก ก่อนจะรีบเติมเงื่อนไข “แต่… พี่หมอกไปด้วยนะ”
ปลายสายเงียบไปเพียงเสี้ยววินาที ก่อนเสียงถอนหายใจของแจมจะดังลอดออกมาอย่างเหนื่อยใจ
“โอ๊ยย เออ ให้เขาไปด้วยก็ได้วะ กูจะได้เจอมึงที่อื่นบ้าง ที่ไม่ใช่แค่มหาลัย”
เส
