เอ่ยจบฟานอวี้ก็ประกบริมฝีปากลงบนปากอวบอิ่มทันที แรกๆ ก็อ่อนโยน พอนานเข้าความเร้าร้อนก็เริ่มประทุขึ้น ฝูหรงคราแรกก็เคลิ้มตามแต่พอนึกถึงคำพูดของชินลี่ก็ผลักคนตัวโตออกทันที
" พี่ขอโทษ พี่ทำให้เจ้าตกใจเช่นนั้นหรือ "
" เปล่า เปล่าเจ้าค่ะ เป็นข้าเองข้าเออ ข้ายังไม่พร้อม "
ฟานอวี้ยิ้มก่อนจะเดินเข้ามาหาพร้อมกับใส่เสื้อผ้าให้คนตัวเล็กจนเสร็จเรียบร้อย ฝูหรงเองก็ยืนนิ่งปล่อยให้คนตัวโตทำทุกอย่างจนเสร็จ
" ไปนั่งที่เตียงเถอะ อย่ากลัวเลยนะพี่จะไม่ล่วงเกินเจ้าอีก "
ฝูหรงมองคนตัวโตทั้งใจหวั่นๆ แม้สัมผัสเมื่อครู่ตนจะชอบ แต่เมื่อนึกถึงคำพูดของชินลี่ทีไรก็ตื่นกลัวทุกครั้งไป แต่สิ่งที่สำคัญมากกว่านั้นก็คือ อีกไม่นานก็จะครบกำหนด3 เดือนที่ตนจะอยู่ในจวนนี้แล้ว ถึงอย่างไรตนก็ต้องออกจากจวนนี้อยู่ดี จึงไม่อยากให้ตนนั้นเลยเถิดไปมากกว่านี้
" ท่านแม่ทัพไม่โกรธข้าใช่หรือไม่ "
" พี่จะโกรธเจ้าได้อย่างไรกัน เดีย
