" ขออภัยเพคะองค์ชาย หมิงเฟยจำไม่ได้จริงๆ เรื่องเมื่อก่อนหมิงเผยยังเด็กนัก อย่าถือสาเลยนะเพคะ "
หมิงเฟยยิ้มแห้งใส่คนตัวโต แต่หารู้ไม่ว่ากับเป็นยิ้มที่สะกดใจของคนตรงหน้าไปแล้ว เมื่อเอ่ยจบหมิงเฟยก็หันไปพูดคุยกับจินหยางก่อนที่จะขอตัวไปพักผ่อน
" เจ้าพักที่ไหนกัน อย่าบอกว่าพักร่วมกับคนงานของเจ้า "
" เพคะ หม่อมฉันก็พักในรถม้า และขบวนสินค้าเป็นปกติเพคะ องค์ชายมีอะไรหรือเปล่าเพคะ "
" จินหยางบนโรงเตี๊ยมยังมีห้องว่างหรือไม่ "
" เห็นว่ามีอยู่พะยะค่ะ แต่อยู่ติดกับห้องขององค์ชาย จึงไม่ให้ใครเข้าพักพะยะค่ะ "
" ให้หมิงเฟยพักที่ห้องนี้ ไปจัดการซะ "
จินหยางมองหน้าองค์ชายอย่างแปลกใจ แต่ก็พาหมิงเฟยไปพักตามคำสั่ง แต่อีกคนกลับไม่ยอมเดิน
" หม่อมฉันจะพักที่รถม้าเพคะ "
" นี่คือคำสั่งจากข้า ข้าไม่ได้ถามความคิดเห็นของเจ้า หากเจ้าไม่อยากส่งสินค้ามาแคว้นนี้ ก็กลับไปนอนที่รถม้า ข้าจะสั่งให้ทหารชายแดนห้ามไม่
