ผูกดวงวิวาห์(ไร้)รัก

ภรรยาโรคจิต

"อื้อหือ! นี่ไอ้วิทย์มันเอาเหล้าให้เธอกินเหรอฮะ?"

เพียงแค่อีกคนเปิดประตูเข้ามานั่งยังเบาะด้านข้างเท่านั้น คนที่จมูกไวแบบบเขาก็ถึงกับร้องถามทันที แค่กลิ่นเธอเพี้ยนไปนิดหน่อยเขาก็รู้แล้ว

"เอิ้ก~ นิดหน่อยค่ะ ดื่มเป็นเพื่อนลูกค้า" ยี่หวาไม่คิดจะโกหกเลยสักนิดเดียว เธอดื่มก็บอกว่าดื่มแต่เพราะมันเป็นงานเธอก็จำเป็นต้องทำอย่างเลี่ยงไม่ได้

"ไอ้วิทย์!"

หลังจากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดโทรออกทันที ปลายสายก็คือคนที่เขาเพิ่งเรียกชื่อออกมานั่นแหละ เขาจะโทรไปด่ามันสักยกข้อหาปล่อยให้ยัยอ๋องนี่ดื่มแอลกอฮอล์ หากเขารู้ว่าไอ้วิทย์มันจะให้ยี่หวาทำแบบนี้เขาไม่มีทางปล่อยเธอไปเด็ดขาด เธอยังเด็กอยู่เลยด้วยซ้ำ เขาอุตส่าห์ย้ำนักย้ำหนาว่าให้ดูแลเธอให้ดี เขาเพียงอยากให้เธอเรียนรู้งานเท่านั้น

"ไอ้วิทย์ไอ้เวร! มึงให้หวากินเหล้าเหรอวะ" เพียงแค่ปลายสายกดรับเขาก็โพล่งด่าไปในทันทีเพื่อไม่เป็นการเสียเวลา

[อ้าว มึงรู้ด้วยเหรอ? นิดเดียว ๆ น้องคุยกับลูกค้าถูกคอมากเลยนะเว้ย ลูกค้าชอบมากตกลงเซ็นสัญญาเรียบร้อย ฮ่า ฮ่า ฮ่า]

ปลายเสียงแม้จะสงสัยเล็กน้อยว่าเขานั้นทำอะไรผิด แต่ก็ไม่รู้สึกแปลกใจกับไต้ฝุ่นที่โมโหง่ายเป็นเรื่องปกติ ยังคงหัวเราะร่าต่างจากอีกคนที่กำหมัดแน่น ยี่หวาเห็นท่าทีแปลกไปของเขาก็ยื่นหน้าเข้าใกล้หมายจะบอกให้เขาใจเย็น แต่ทว่ากลับโดนมือใหญ่ปิดหน้าปิดปากเธอจนมิด

"กูบอกมึงเหรอว่าต้องให้หวาดื่ม!" เขาโมโหจนหน้าแดง

[แต่กูถามน้องแล้วนะ น้องก็บอกว่าดื่มได้สามีไม่ว่าอะไร สามีน้องปล่อยเต็มที่] น้ำเสียงปลายสายเริ่มแสดงชัดว่ากำลังงงเข้าขั้นหนัก วิทย์ไม่ได้รู้เรื่องที่ยี่หวากันไต้แต่งงานกันแก้เคล็ด ตัววิทย์เองเพิ่งเห็นแหวนแต่งงานบนนิ้วของยี่หวา แอบสงสัยเล็กน้อยแต่เพราะเธอไม่เล่าถึงสามีมากก็ไม่ถามต่อ รอมาถามไต้ฝุ่นน่าจะดีกว่า

[ปล่อยบ้าปล่อยบออะไรกัน! คราวหน้ากูไม่ให้ไปกับมึงแล้ว!]

เขาโมโหจนปรี๊ดแตกจริง ๆ จนเผลอตะคอกใส่คนปลายสาย ก่อนจะชิงกดตัดสายไปก่อนที่อารมณ์จะขึ้นมากกว่านี้

"พะ พี่โกรธเหรอ? ~"

ยี่หวาที่แกะมือหนาออกได้สำเร็จก็เอ่ยถามทั้งสภาพโอนเอน เธอเริ่มกรึ่ม ๆ แล้ว สติที่ควรจะมีก็ไม่มากเท่าที่ควร แววตาที่มองคนตรงหน้าก็เริ่มเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด แต่เขากลับไม่ทันได้สังเกตเพราะมัวแต่โมโหเป็นฟืนเป็นไฟ ก็เพราะเขาเป็นห่วงความปลอดภัยของเธอนั่นแหละ เขาก็ไม่คิดว่าเธอจะยอมดื่มด้วยนี่นา หากรู้แบบนี้เขาจะเป็นคนไปเองหรือไม่ก็ไม่ยอมให้เธอไปกับคนอื่นเเน่นอน

"โกรธ โกรธมากด้วย ทีหลังออกไปแบบนี้ห้ามดื่มมั่วซั่ว มันอันตรายนะ เธอต้องเลี่ยงสิยัยเอ๋อ" คนตัวโตเอ่ยเสียงฮึดฮัดอย่างคนไม่พอใจ

เขาเป็นไบโพล่าหรือไงนะ? ทั้ง ๆ ที่เป็นคนส่งเธอไปเองแท้ ๆ เธอก็แค่ทำตามหน้าที่แถมยังหาลูกค้าให้ได้อีกต่างหาก เขาไม่ดีใจงั้นหรือ?

"ก็พี่ฝุ่นให้หวาไปเองไม่ใช่เหรอคะ จะโกรธหวาทำไม?" คนตัวเล็กงัวเงียเถียง

"ก็ใช่ไง ก็เอ่อ...ก็นั่นแหละ ฉันผิดเอง" คนตัวโตเอ่ยอ้ำอึ้งแต่สุดท้ายก็ยอมรับว่าตนนั้นเป็นคนผิดจริง ๆ

"ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เป็นไร~"

คนตัวเล็กเอ่ยเสียงยานคางเพราะอาการหนักอึ้งและง่วงซึมเข้าเล่นงาน เธอเอียงหน้าซบเข้ากับเบาะพร้อมกับหันหน้ามาจ้องมองเขาตาปรือ ทั้งน่าสงสารและน่าเอ็นดูในเวลาเดียวกัน จนทำให้อีกคนลืมตัวยกมือขึ้นจับแก้มนุ่มก่อนจะเอ่ยด้วยโทนเสียงอบอุ่นที่หาไม่ได้ในเวลาปกติ

"เธอนี่นะ โกรธใครไม่เป็นเลยสินะ ไม่เหมือนฉันเลยสักนิด ต่อไปนี้ฉันจะไม่ให้เธอไปทำอะไรแบบนี้อีกแล้ว หลังจากนี้เธอต้องอยู่กับฉันตลอด"

"อื้อ~"

แม้สติเริ่มพร่ามัวเเต่เธอก็ยังพยักหน้ายิ้มให้เขาไปหนึ่งที ก่อนจะฟุบหลับคอพับไปเพราะฤทธิ์ของเเอลกอฮอล์ มือหนารับประคองศรีษะคนตัวเล็กไว้ ก่อนจะจัดที่ทางให้เธอได้นอนอย่างสบาย ปรับเบาะเรียบร้อยก็ขับรถออกไปในทันที เป้าหมายก็คงเป็นบ้านเรือนหอที่ทั้งสองคนใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันในปัจจุบัน

"เฮ้อ~"เสียงถอนหายใจดังขึ้นเมื่อเขานั้นอุ้มร่างที่หลับไหลไม่ได้สติกลับเข้ามายังห้องนอนของเจ้าหล่อน เขากำลังจะม้วนตัวกลับไปยังห้องของตนเพราะไม่อยากรบกวนการพักผ่อนของเธอ

ยัยนี่อยู่ในวัยกำลังโต กินนอนก็เกินชาวบ้านชาวเมืองเขา เขาคิดอะไรตลก ๆ ขึ้นมานิดหน่อยพร้อมกับเท้าที่กำลังจะก้าวออกไป แต่ทว่าด้านหลังของเขากลับดูเหมือนมีพลังงานบางอย่างดึงดูดให้หันกลับไปมอง

"เฮ่ย! ตัวไรเนี่ย!" เขาถึงกับร้องตาโตเมื่อหันกลับมาก็เจอเข้ากับร่างที่คล้ายผีมากกว่าคน! ยืนจังก้าอยู่บนเตียงจ้องมองมาที่เขาราวกับว่าจะอยากแทะเนื้อเขาทั้งตัว

"ยี่หวาเธอทำบ้าอะไรเนี่ย ฉันตกใจหมดเลย"

"......"

"เธออย่ามองเหมือนกำลังจะแก้ผ้าฉันทางสายตาสิยัยเอ๋อ มันหลอนนะเว้ยเฮ่ย" เขาขนลุกจริงไม่ใช่การเเสดง ก็ดูแววตาที่จ้องมองเขาในตอนนี้ไม่ต่างอะไรจากเสือมองเหยื่อ? เขาเริ่มรู้สึกว่ามันไม่ปกติเเล้วสิ

"พี่ฝุ่นจะแก้ผ้าเหรอคะ" ทีตอนนี้ล่ะพูดชัดถ้อยชัดคำจนน่าหมั่นไส้ เธอสร่างเมาแน่แล้วหรือยังเมาไม่หายกันแน่

"เมาแล้วหูเพี้ยนหรือไง เธอบ้าหรือเปล่า ใครเขาจะมาแก้ผ้าให้คนอื่นดูกัน"

"หวาไม่ใช่คนอื่น หวาเป็นเมียที่ถูกต้องตามกฏหมายของพี่" คนตัวเล็กยืนเถียงเขาตาเเข็ง นี่เธอโด๊บสูตรไหนไปเนี่ย?

"นี่ก็จะเป็นให้ได้เลยใช่ไหมเมียน่ะหา!? ฉันก็บอกเป็นสิบ ๆ รอบแล้วว่าแต่งเพราะแก้เคล็ดแก้ดวงอะไรนั่น"

"ช่างหัวพี่สิ! แต่หวาแต่งเพราะหวารักพี่"

"......" ประโยคนั้นของเธอเล่นเอาเขาอึ้งจนอ้าปากค้าง นี่เป็นครั้งแรกที่ยัยเด็กเอ๋อสวนป๊าบเขาจนหน้าหงายแบบนี้ คำพูดที่เปล่งออกมาไม่เหมือนเธอเลยสักนิด แต่เอ๊ะ หรืออาจจะเป็นเธอในอีกหนึ่งเวอร์ชั่นที่ซ่อนอยู่ก็ได้

"วันนี้หวาจะไม่ทนอีกแล้ว!" จู่ ๆ คนตัวเล็กก็ร้องจ๊ากออกมาจนน่าตกใจ ไต้ฝุ่นถึงกับเซเพราะเขาไม่เคยเจอยี่หวาเป็นแบบนี้เลยตั้งตัวไม่ถูก

"ละ แล้วเธอจะทำอะไร?"

"จับพี่ทำผัว พี่เสร็จหวาแน่"