คฤหาสน์ ลี พัชรเมฆินทร์
ยามเช้าที่เริ่มต้นอย่างเงียบสงบในคฤหาสน์แถบชานเมือง ฮันเตอร์กำลังทอดไข่ในครัวกลิ่นหอมของเนยกับเครื่องเทศลอยอบอวลทั่วห้องจนกระทั่งเสียงฝีเท้ารัวๆดังขึ้นจากบันได
“อึก...!”
เฟยปรากฏตัวในสภาพผมเผ้ายุ่งเหยิง มือหนึ่งกุมท้อง มือหนึ่งจับผนังพยุงตัวก่อนจะพุ่งเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว เสียงอาเจียนดังลอดออกมาจากหลังบานประตู
ฮันเตอร์แทบทำตะหลิวหล่น รีบดับเตาแล้ววิ่งตามไปทันที
“เฟย! เป็นอะไร ไม่สบายเหรอ? หรือเป็นไวรัส? เราเพิ่งไปสนามบินมาเมื่อเดือนก่อน!”
ร่างสูงย่อตัวลงจะอุ้มเธอให้ได้ “ไปโรงพยาบาล” ทว่าหญิงสาวในชุดนอนกลับเบี่ยงตัวหนี พลางยกมือห้ามเบาๆ
“ไม่ต้องแบก” เธอกลั้นหายใจกัดฟันแล้วพูดต่ออย่างเหนื่อยอ่อน “ฉันไม่ได้ป่วย”
“แต่เธออาเจียน!”
ใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นช้าๆ สีหน้ายังซีดนิดๆ แต่ดวงตากลับมีแววเขินซ่อนอยู่
“ฉันแค่…หิวของดองตอนเจ็ดโมงเช้า!”
ฮันเตอร์นิ่งไปสามวิน
