The Obsidian
เสียงหัวเราะสดใสของเจ้าตัวเล็กเพิ่งเริ่มวิ่งได้คล่อง แก้มแดงๆของเขาเติมเต็มบ้านหลังนี้จนอบอุ่นเกินพิกัด เฟยเยว่นั่งพิงเบาะโซฟาอย่างหมดแรง ถือหนังสือนิทานเปิดค้างไว้ตรงหน้า ทั้งบ้านมีเพียงกลิ่นสบู่เด็กอ่อน กลิ่นชาข้าวหอมเบาๆ และเสียงของครอบครัวเล็กๆที่กำลังสุขแบบไม่หวือหวา
ร่างบางสวมแค่เสื้อยืดโอเวอร์ไซซ์กับกางเกงนอนขาสั้น ผมถูกรวบลวกๆ หลังวิ่งไล่จับลูกมาตลอดบ่าย แสงจากโคมไฟหัวมุมกระทบแก้มเนียนใส...นั่นคือภาพที่ฮันเตอร์มองอยู่เงียบๆ
คนตัวสูงนั่งบนพรมข้างลูกชาย หยิบของเล่นขึ้นมาโยนแล้วเก็บ ท่าทางเรียบง่ายแบบที่ไม่มีใครคิดว่าชายคนนี้เคยครอบครองวงการสีเทามาก่อน แต่สายตาที่เขามองภรรยาของตัวเองในค่ำคืนนี้กลับไม่ธรรมดาเอาเสียเลย
ขณะที่เฟยกำลังพลิกหน้าหนังสือ เขาพูดขึ้นเบาๆเหมือนไม่ได้ตั้งใจให้กลายเป็นประโยคสำคัญ
“ถ้าได้ลูกสาวหน้าเหมือนเธออีกคน...ก็ดีสิ” เสียงทุ้มนุ่ม ละมุนและเรี
