หลายวันต่อมา...
The Obsidian เพนต์เฮ้าส์ของฮันเตอร์
เสียงกริ่งหน้าประตูดังขึ้น พร้อมประโยคหนึ่งที่ลอดผ่านลำโพงอัตโนมัติอย่างชัดเจน
“เปิดเดี๋ยวนี้...ไม่งั้นฉันจะย้ายทะเบียนบ้านมาอยู่กับแกเลย ฮันเตอร์!”
เฟยเยว่ที่นั่งกล่อมไทเลอร์อยู่บนโซฟาสะดุ้งเล็กน้อย หันไปมองสามีที่ยืนหน้าเรียบอยู่หน้าจอมอนิเตอร์หน้าประตู
“แม่คุณแน่ใจนะว่ายังไม่ได้บอกพิกัดห้องใคร?”
“ฉันก็แค่แชร์โลเคชั่น...ไม่คิดว่าจะมาเร็วขนาดนี้”
ประตูเปิดออก เผยให้เห็นชายสูงวัยในสูทสีเทาเข้ม หน้าขรึมแต่ดวงตาเปล่งประกาย กับหญิงสูงวัยผิวเนียนแต่งตัวมีรสนิยมสุดๆที่เดินตามหลังมาติดๆ
ทันทีที่คุณย่าเห็นหลานชายตัวน้อยในอ้อมแขนของเฟย กรี๊ดเบาๆอย่างคุมเสียงไม่อยู่ “โอ๊ยยย หลานย่าหล่อแต่เล็ก หัวตั้งแต่ยังไม่หายเปียก นี่มันหลานฉันจริงๆใช่ไหม?!”
“จะไม่ใช่ได้ไงล่ะครับแม่...” ฮันเตอร์พูดนิ่งๆ “คนเดียวที่เอาจมูกผมไปทั้งแถบ”
คุณปู่ไม่พูดมาก เ
