หลายสัปดาห์ต่อมา...
เสียงเคลื่อนกล้อง รัวชัตเตอร์ และคำสั่ง "Action!" ดังไปทั่วกองถ่ายที่กลับมาคึกคักอีกครั้ง หลังพักกองไปนานนับสัปดาห์
เฟยนั่งอยู่ในมุมแต่งหน้าเล็กๆด้านข้างฉากหลัก เธอสวมชุดราตรีสีขาวในบทนางร้ายที่กำลังจะกลับใจ หน้าจอในมือแสดงสคริปต์ที่เธอจำได้หมดแล้ว แต่สิ่งที่เธอกำลังจับจ้อง…ไม่ใช่ตัวบท
หากแต่เป็น มินตราดาราสาวเจ้าของบท “นางเอกของเรื่อง” หญิงสาวหน้าหวาน ท่าทางใสซื่อ และเต็มไปด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน
ทุกก้าวเดินดูนุ่มนวลเสมือนนางฟ้าในนิยาย ถ้าไม่ติดว่าเฟยจับได้ถึงสายตาแปลกประหลาดที่อีกฝ่ายมองมา เพราะมันไม่ใช่สายตาของเพื่อนร่วมงาน
หรือรอยยิ้มของคนที่ดีใจที่เห็นเธอกลับมากอง
แต่มันคือ...รอยยิ้มที่อ่อนหวานเกินเหตุและแฝงบางอย่างที่เธออธิบายไม่ได้เหมือนคนที่รู้ความลับบางอย่าง และแค่นั่งรอให้ระเบิดมันทำงาน
เฟยไม่ได้คิดมาก แต่เธอรู้ดีว่าความสัญชาตญาณ…มักไม่โกหก
หลังถ่ายทำผ่านไป
