เอนริโก้ขับรถมาจอดข้างโรงบ่มไวน์ ซึ่งตอนนี้ปิดไว้จนกว่าจะถึงกำหนดที่ไวน์ได้ที่จึงเปิดให้เข้าไปอีกครั้ง นอกจากแอนโทนี่และผู้ช่วยไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้าไป เขาพาไปรญาลงจากรถวิ่งเข้าไปหลบฝนด้านใน
“โรงบ่มไวน์ของเรา พ่อของฉันท่านคิดค้นสูตรไวน์เฉพาะของไร่แห่งนี้ ฉันจำได้ว่าพ่อจะอยู่ที่นี่บางครั้งนานถึงครึ่งเดือนเพื่อควบคุมการหมักบ่มไวน์ด้วยตัวเอง พอโตขึ้นฉันกับเจ้าทอลก็มาช่วยพ่อที่นี่”
เอนริโก้จูงมือไปรญาพาเดินดูรอบๆ โรงบ่ม เขาล้วงกระเป๋ากางเกงควานหาลูกกุญแจ แล้วเปิดประตูเข้าไปภายใน นอกจากแอนโทนี่แล้วมีเขาที่เข้าออกที่นี่ได้จึงมีกุญแจติดตัว
“โอ้โห ถังไม้เยอะแยะเลย”
ไปรญาอุทานด้วยความตื่นเต้น ขณะหมุนตัวไปรอบๆ มองดูถังไม้สำหรับบ่มไว้ที่วางเรียงกันจนสูงท่วมหัวเกือบเต็มพื้นที่ บนถังมีตราประทับวันที่บรรจุไว้ แยกเป็นโซนในแต่ละรอบที่นำมาบ่ม รอคอยให้การหมักได้ที่ถึงจะนำออกมาบรรจุขวด และเก็บไว
