“เอ่อ... ฉันไม่ได้หมายถึงลูกของฉันนะ ฉันหมายถึงลูกของคุณต่างหาก” เธอรีบแก้ตัวพัลวัน แก้มร้อนวูบเมื่อนึกถึงลูกที่ยังไม่เกิด
“ลูกของฉันกับเธอ ลูกของเรา...”
เขาเน้นคำช้าชัด จ้องหน้าเธออย่างมีความหมาย พลางกวาดมองรอบๆ กาย แล้วเอ่ยว่า
“เรามาผลิตลูกกันที่นี่ดีไหม ตอนลูกเกิดมาเราจะได้บอกให้แกภูมิใจว่า แกเกิดท่ามกลางถังหมักเบียร์ในโรงบ่มของเรา ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“บ้า คุณมันหื่นไม่เลือกที่ หนาวจะตายยังมีอารมณ์แบบนี้อีก”
มือน้อยทุบไหล่คนหื่นแก้เขิน รีบขยับถอยออกห่างร่างหนาแต่อีกฝ่ายกลับรั้งร่างงามมากอดไว้แน่น ก้มลงหอมแก้มนุ่มแรงๆ
“ที่นี่มันไม่ค่อยสบายเหมือนบนเตียงหรอก พื้นก็แข็ง แถมมีฝุ่นเยอะ สู้เตียงนุ่มในห้องนอนของเราก็ไม่ได้ ฉันจะอดใจไว้ค่อยไปสานต่อที่ห้อง โอเคไหม”
“โอเค อ๊ะ ไม่เอา คนบ้าคุณมันเจ้าเล่ห์ ชอบหลอกให้ฉันพูดอะไรไม่รู้ พอแล้วไม่พูดแล้ว”
ไปรญาสะบัดเสียงงอนๆ นึกเขินที่เผลอตัวตอบรับเขา
