“เอาอะไรอีกไหม เดี๋ยวจะสั่งเพิ่มให้”
เอนริโก้ซ่อนรอยยิ้มขันไว้ เขามองใบหน้าสวยใสด้วยแววตาเอ็นดู ขนาดยัดไปจนเกลี้ยงพุงน้อยก็ไม่ป่องขึ้นเลย เอาไปเก็บไว้ตรงไหนหมด
“ฉันอิ่มแล้ว ยาอยู่ไหนคะ” ไปรญาส่ายหน้า ถามหายา
“อยู่บนหัวเตียง มียาแก้อักเสบกับยาแก้ไข้ กินตามข้างซองที่หมอระบุนะ” เอนริโก้ชี้มือไปยังที่วางยา
ไปรญาลุกไปหยิบมาอ่านดู แล้วก็กินยาตามหมอสั่ง จากนั้นก็นอนลงบนเตียง ไม่สนใจเจ้าของห้องสักนิด ราวกับว่าเขาไม่ได้สำคัญพอที่เธอจะใส่ใจ
“หลับหนีฉันอีกแล้ว ตามสบายนะ ฉันจะทำงานเหมือนกัน”
เอนริโก้ปล่อยคนป่วยให้นอนหลับตามสบาย ตัวเขาลุกมาทำงานที่ห้องทำงานติดกัน ถึงจะเป็นวันหยุดแต่เขาต้องสะสางงานที่ค้างไว้ ชายหนุ่มนั่งทำงานเพลินจนมีโทรศัพท์เข้ามา
“คุณเอนริโก้ครับ เกิดเรื่องที่โรงงานที่เยอรมันครับ เครื่องจักรพังเสียหายและคนงานที่ดูแลได้รับบาดเจ็บ ตอนนี้โกลาหลกันมาก ทางตำรวจก็จะขอเข้ามาตรวจสอบ
