บทที่ 6 ทุเรศ!
821 คำ
“วันๆ มึงไม่มีเรียนเลยเหรอดาว”
หญิงเอ่ยแซวเพื่อนซี้ต่างคณะ
น้ำชาและดาวเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่มัธยมต้น ดาวเลือกเรียนคณะวิศวะตามคุณพ่อ ส่วนน้ำชาเลือกเรียนสถาปัตย์ ด้วยความชอบในการวาดภาพเป็นชีวิตจิตใจจึงเลือกมาอยู่ชมรมวาดรูปทำให้ได้มาเจอกับหญิงและปรายฟ้า
“ก็ไม่มีเรียนบ่าย คิดถึงเพื่อนรักเลยมาหา”
ดาวเอ่ยขณะหย่อนก้นลงไปนั่งบนเก้าอี้ พลางมองดูสาวสามละเลงสีบนผืนผ้าใบ
“เกลียดจริง ๆ พวกมีพรสวรรค์” ดาวบ่นออกมาเซงๆ
“ข้ออ้างของคนขี้เกียจ” หญิงย้อน
“แหมมมมมม ปากแจ๋วซะด้วยยยย” ดาวเอ่ยลอยๆ
“ขอเถอะพวกแกเลิกเถียงกันสักวันได้ไหม” น้ำชาเอ่ยเสียงเย็นขณะตั้งใจวาดรูปส่งอาจารย์ประจำชมรม
“เย็นนี้ไปหาไรกินไหม” ปรายฟ้าเอ่ยชวนทุกคน
“ก็ดีนะ ชาบูมะ” ดาวเอ่ย
เป็นอะไรกับชาบูนักหนา น้ำชาคิดในใจเพราะเมื่อพูดถึงชาบูมันก็ทำให้นึกถึง…ตอนนั้น… ‘จูบพี่สิ’
ไอ้พี่บ้านั่น
“เอาไหมชา”
“ไม่เอา จะกลับไปกินมาม่าที่ห้อง ช่วงนี้สภาพคล่องไม่ค่อยดี” เหตุผลนี้น่าจะทำให้เพื่อนๆ เลิกเซ้าซี้ได้
“กูเลี้ยงเอง” หญิงเอ่ย
โอ้ยยยยยย หัวจะปวด
“นี่พวกแกอยากไปมากขนาดนั้นเลยเหรอวะ”
“เออ”
ทั้งสามประสานเสียงกัน
เมื่อเห็นว่าเพื่อนอยากไปจริง ๆ น้ำชาจึงยอมตามใจและก็จ่ายเงินเองไม่ได้ให้หญิงเลี้ยงแต่อย่างใด
สี่สาวเข้ามานั่งในร้านอย่างเรียบร้อยก่อนจะเริ่มกินชาบูกันอย่างเอร็ดอร่อย พวกเธอพูดคุยกันเรื่องสัพเพเหระ นั่งฟังหญิงกับดาวทะเลาะกัน อัพเดตชีวิตของชาวบ้านก่อนจะตบท้ายเรื่องที่ดาวอยากถามตั้งแต่แรก
“เสาร์อาทิตย์นี้ทำอะไรกันมั่ง”
“กูกลับบ้านไปหาพ่อแม่” หญิงเอ่ย
“ฉันไปหาแฟน” ปรายฟ้าตาม
“ส่วนฉันนอนอยู่บ้าน” น้ำชาเอ่ยเซ็งๆ
“ดีเลย อย่างงี้แกก็ไปกับฉันได้อ่ะดิ”
“ไปไหน”
“Road tip”
“เฮ้ยยยยย ไปด้วยดิ” เพื่อนทั้งสองทำตาลุกวาว
“ไปได้ ว่าแต่จะไปจริงป่ะ”
“ล้อเล่น แกไปดิชา ไปเปิดหูเปิดตามั่ง”
“ใครไปมั่งอ่ะ” ชาเอ่ยถาม
“พี่ฮาย แกจำพี่ฮายได้ป่ะ”
“พี่ฮายดาววิศวะน่ะเหรอ” ปรายฟ้าถาม
“อื้อ”
“แกรู้จักเค้าเหรอ” ปรายฟ้าถามต่อ
“ต้องรู้ดิมันเรียนคณะเดียวกัน” หญิงตอบแทน
“นั่นมันพี่รหัสกู”
“เฮ้ยยยยย อย่างนี้มึงก็หลานรหัสพี่คุณเหรอ เชี้ย โคตรดี”
หญิงเอ่ยออกมาอย่างตื่นเต้นก่อนจะถามต่อ
“แล้วพี่คุณไปไหม”
“ไม่ได้ไป มีแค่พี่ฮายกับเพื่อนๆ”
“ไปนะชา ฉันอยากไป แต่ไม่มีเพื่อน”
ดาวหันมาส่งสายตาให้เพื่อนรักอย่างอ้อนวอน
“ไปเถอะชา น่าสนุกออก”
ถ้าไม่มีไอ้พี่โรคจิตนั่นมันก็น่าสนุกดี น้ำชาคิด
อีกอย่างพี่ฮายเองก็น่ารักเป็นกันเอง ไปเที่ยวบ้างคงไม่เป็นไร
“เอาดิ”
“เย่ๆๆ เตรียมตัวเลยนะ เดี๋ยวเช้าวันเสาร์พี่ฮายจะไปรับ” ดาวยิ้มหวานก่อนจะทานต่ออย่างอารมณ์ดีเพราะเพื่อนรักจะไปเที่ยวเป็นเพื่อน
“แล้วพี่คุณเป็นไงบ้าง ดาว” ปรายฟ้ากระซิบถาม
“เรื่อง?”
“ทุกเรื่อง”
“ก็หล่อ รวย เรียนดี ฉลาด แต่…..”
“แต่อะไรวะ” สองสาวเบียดกันเข้าไปฟังใกล้ๆ เมื่อดาวเห็นแบบนั้นก็ทำท่าเคร่งขรึมก่อนจะยื่นหน้าเข้ามากระซิบเบาๆ
“พวกเขาล่าแต้ม”
“ล่าแต้ม!!!” สองสาวยกมือขึ้นป้องปากอย่างตกใจ
“อย่าไปเล่าให้ใครฟังนะ”
“เออๆๆ”
ทั้งสองประสานเสียง ส่วนน้ำชานั้นนั่งฟังอยู่เงียบๆ
“พวกเขาแข่งกันสามคน พี่วิทย์ พี่ฮอน แล้วก็พี่คุณ”
“แล้วเขาจะเอาฉันไหม” หญิงเอ่ยออกมา
“หญิง” น้ำชาปราม
“ไม่ย่ะ!!!”
“ไม่รักษาน้ำใจกูเลย” หญิงหน้าจ๋อย
“พวกเขาจะเป็นคนเลือกเป้าหมายให้กัน ท้าทายกัน แบบว่าใครจะทำให้พวกผู้หญิงยอม..แบบว่า…เออ…ยังไงดี แบบว่า อ ม ให้”
“ว้ายยยยย” ปรายฟ้าอุทานออกมา
“ทุเรศจริงๆ” น้ำชาเอ่ย
“ก็น่าอมนะ”
“หญิง!!!!” น้ำชาดุ
“ทำไมพวกเขาต้องทำอะไรแบบนั้น ไม่กลัวติดโรคเหรอ”
“คงใส่ถุงยางมั้ง”
“พอๆ เนี่ยเรามาคุยเรื่องแบบนี้ได้ยังไงวะ เลิกคุยเถอะ” น้ำชาตัดบทเพราะตอนนี้เธอก็กำลังกินไส้กรอกอยู่คาปาก
“แหวะ” น้ำชาคายไส้กรอกออกจากปาก
“อย่าบอกนะชาว่าแกกำลังคิดว่า…”
ดาวทำหน้าทะเล้นใส่เพื่อนรัก
“ไม่คิดอะไรทั้งนั้น กินไปเลย”
น้ำชาทำหน้าดุใส่ดาวก่อนจะหลับหูหลับตากินไส้กรอกต่อไป
- ผู้เขียน
