หนูกับพี่ขยี้กัน

หนูกับพี่ขยี้กัน ตอน นอนกอด "ไปอยู่กับพี่แอลซ่าอย่าดื้อนะลูก" คุณพ่อบอกมีนาที่นั่งอยู่บนเบาะท้ายรถเก๋งขณะที่เขาขับรถพาเธอไปคอนโดของพี่สาว "ถึงพี่แอลซ่าจะเป็นแค่ลูกบุญธรรมที่แม่กับพ่อคอยส่งเสีย แต่พ่อกับแม่ก็รักพี่สาวของหนูเหมือนลูกแท้ๆนะรู้ไหม" คุณแม่ที่นั่งข้างๆพ่อหันมาบอกสาวน้อย "ค่ะหนูรู้ หนูก็รักพี่แอลซ่า แต่ทำไมพี่ไม่ค่อยได้มาเจอเราเลย" มีนานั่งกอดกระเป๋าเสื้อผ้าไว้บนตัก "พี่เขางานยุ่งน่ะสิ เอาหละๆยังไงก็จะได้อยู่ด้วยกันแล้ว จำไว้อย่าดื้อ" คุณ พ่อกำชับมีนา "ช่วยพี่ทำงานบ้านด้วยนะ" คุณแม่ย้ำ ค่ะ! ๆ ๆ มีนาตอบ ตั้งแต่เธอจำความได้คุณพ่อคุณแม่ก็รับพี่สาวมาเลี้ยง พี่แอลซ่าเรียนอยู่โรงเรียนประจำตั้งแต่มัธยม ตอนนี้เธอจบป.ตรีและทำงานเป็นกราฟฟิกดีไซน์ มีนาจึงมีเพียงความทรงจำในวัยเด็กกับพี่สาวคนนี้ กว่ามีนาจะรู้ตัว เธอก็พบว่าเธอกับพี่สาวห่างเหินกันเหลือเกิน และวันนี้เธอจะย้ายออกจากบ้านมาอยู่ที่คอนโดกับพี่สาว เนื่องจากเธอกำลังเข้าเรียนปีหนึ่งในมหาลัย บ้านพ่อแม่อยู่ไกลมากมีนาจึงต้องอยู่คอนโดของพี่สาวเพื่อจะได้ไปเรียนได้สะดวก ที่คอนโดมิเนียม "สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่" พี่แอลซ่าวิ่งมากอดพ่อกับแม่ โหว! เธอสวยจัง! มีนาคิดในใจ เธอก้าวลงรถแล้วยืนกอดกระเป๋าสีชมพูเงยหน้ามองสาวสวยหุ่นเพรียวสูงหน้าเรียวขาว "อ้าว! มีนาน้องพี่" พี่แอลซ่าวิ่งมากอดมีนา จุ๊บบบ! เธอจูบหน้าผากมีนาหนึ่งที อุ้ยยย! มีนาตัวแข็งทื่อใจสั่นระรัวในอกหวิวๆอย่างบอกไม่ถูก จูบนี้มันอะไรกันนะ! มีนาสลัดความคิดแล้วทักทายพี่สาวสุดสวย "สวัสดีค่ะพี่แอลซ่า" คุณพ่อกับคุณแม่ช่วยกันขนของมีนาขึ้นห้องพัก เสร็จแล้วคุณพ่อก็พาทุกคนไปเลี้ยงชาบูในห้าง ทั้งสี่คนพ่อแม่ลูกออกมานั่งคุยกันที่ห้องพี่สาวจนเย็นแล้วจึงขอตัวกลับบ้าน มีนาโบกมือลาคุณพ่อคุณแม่ด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า เธอกับพี่แอลซ่าขึ้นมาบนห้องแล้วก็นั่งดูหนังด้วยกันจนค่ำ บนเตียง ฮือ! ๆ ๆ มีนานอนตะแคงหันหลังให้พี่แอลซ่า เธอแอบร้องไห้กระซิกๆด้วยความคิดถึงพ่อกับแม่ ตั้งแต่เล็กจนโตเธอไม่เคยห่างจากพวกท่านเลย พี่แอลซ่ากลิ้งมานอนด้านหลัง สวบบบ! เธอสอดมือเข้ามากอดมีนาและดึงเธอเข้าหาจนหลังมีนาชนหน้าอกนิ่มๆของเธอ "ร้องไห้เหรอ มาๆ พี่กอดเอง" พี่แอลซ่าซุกหน้าสวยๆเข้ามาที่ซอกคอแล้วกระซิบที่หู มีนาสะดุ้งโหยง เธอเสียวลำคอจนขนลุก เวลาที่พี่แอลซ่าพูดริมฝีปากของเธอถูกับลำคอของมีนาทำเอาเธอเสียวซ่านขนลุกซู่ๆ "ฮือ! ๆ ๆ หนูคิดถึงพ่อกับแม่" มีนาน้ำตาแตกออกมาเยอะขึ้นและร้องดัง "โอ๋! ๆ ๆ อยู่กับพี่ พี่จะดูแลหนูเองนะ" พี่แอลซ่าลูบหัวและปลอบมีนาจนเธอหยุดร้อง พี่แอลซ่าเอามือลูบแก้มขาวๆของมีนาและปาดน้ำตาของเธอออกจนหมด "ทำไมพี่เข้มแข็งจังคะ พี่อยู่คนเดียวตั้งแต่เด็กๆจนทำงานเลย" มีนากุมมือพี่แอลซ่าที่กอดเอวเธอไว้และถาม "เป็นเพราะพี่กำพร้ามั้ง เลยต้องอดทน" พี่แอลซ่ากระซิบที่หู "ทำไมพูดอย่างนั้นคะ พี่มีพ่อกับแม่และมีหนูนะ" มีนาบอกด้วยเสียงสั่นเครือ "แต่พี่ก็ไม่เคยเห็นหน้าพ่อแม่แท้ๆนี่นา พ่อแม่หนูก็แค่ช่วยส่งเสียไม่ใช่พ่อแม่แท้ๆของพี่" พี่แอลซ่าบอก "ไม่เอา ห้ามพูดแบบนี้สิคะ ไม่งั้นหนูจะร้องนะ" มีนาขู่ เธอหายใจฟึดฟัดๆ เพราะน้อยใจที่พี่แอลซ่าไม่รู้ว่าเธอรักพี่แค่ไหน "ไม่พูดแล้ว ๆ งั้นพี่จะกล่อมให้หลับเองนะ" พี่แอลซ่าบอก "ยังไงคะ" มีนาถาม พี่แอลซ่าไม่ตอบ เธอล้วงมือเข้ามาใต้เสื้อยืดของมีนาและบีบเต้าน้อยๆของมีนาเบาๆ อ๊ะ! มีนาตกใจ หลังเธอก็ชนอกพี่แอลซ่าอยู่ในท่านอนตะแคงโดนกอดจากข้างหลัง หมับ! ๆ ๆ พี่แอลซ่าใช้มือซ้ายบีบเต้ามีนาสลับขวาทีซ้ายที "ทำไมกล่อมยังงี้คะ" มีนารวบรวมสติถามทั้งๆที่ตอนนี้หัวใจของเธอกำลังเต้นตูม ๆ เหมือนลูกระเบิด "พี่มีวิธีกล่อมแบบนี้ยังไงล่ะ หนูคงไม่อยากดื้อกับพี่สินะ" พี่แอลซ่าบอกแกมขู่ อือ! ค่ะ! มีนาตอบ หน้าเรียวเล็กของมีนาร้อนผ่าว แก้มแดงระเรื่อ ใจสั่นหวิวๆ ที่หว่างขาเสียววาบๆแฉะๆเหมือนมีน้ำออกมา เธอหายใจกระเส่าติดๆขัดๆเมื่อพี่เเอลซ่าเอานิ้วบี้หัวนมของเธอเบาๆ พี่สาวแสนสวยเอานิ้วเขี่ยหัวนมของมีนาเล่นอย่างได้ใจ ฮิ! ๆ ๆ เธอหัวเราะเบาๆอย่างมีความสุขเมื่อเห็นมีนานอนเกร็งตัวแข็งทื่ออยู่ในอ้อมกอด หน้าอกของพี่แอลซ่าใหญ่จัง! มีนาคิดในใจ หลังของเธอโดนเต้าอวบๆของพี่แอลซ่าถูไปถูมาจนเสียวสันหลังวาบ ขนน้อยๆของมีนาลุกซู่เสียวซ่านไปทั่วร่าง ใจสั่นหวิวๆเหมือนจะเป็นลม ทำไมพี่ทำแบบนี้กับเรานะ? พี่รักเรารึปล่าว? ทำไมเราเสียวจัง? เสียวไปทั้งตัวเลย มีนานอนคิดจนหลับไป