รุ่งเช้า…
แสงแดดอ่อน ๆ สาดเข้ามาผ่านผ้าม่านบาง ฉันรู้สึกตัวตื่นก่อนจะลืมตาขึ้นช้า ๆ พลางรู้สึกถึงความอุ่นจากแขนของใครคนนึงที่กอดฉันไว้จากด้านหลัง
แขนนั้นแนบแน่นอยู่รอบเอวฉัน ลมหายใจสม่ำเสมอเป่ารดอยู่ตรงต้นคออย่างแผ่วเบา จนทำให้หัวใจฉันเต้นแรงขึ้นโดยไม่รู้ตัว
ฉันพยายามขยับตัวเบา ๆ แต่กลับทำให้เขาขยับตาม แขนแกร่งกระชับแน่นขึ้นอีกนิดราวกับไม่ยอมให้ฉันหนีไปไหน
“…ตื่นแล้วเหรอ”
เสียงทุ้มต่ำของเขาดังขึ้นเบา ๆ ข้างหู พร้อมกับจมูกที่ซุกเข้ามาตรงซอกคอฉันอย่างอ้อน ๆ
ฉันหลับตาแน่น แกล้งทำเป็นไม่ตอบ เพราะไม่รู้จะพูดอะไรออกไปดี ใจยังเต้นแรงไม่หายกับท่าทีของเขา
แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ยอมให้ฉันนิ่งนาน เพราะเสียงหัวเราะเบา ๆ ก็ดังขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะกระซิบใกล้ ๆ หู
“ไม่ต้องแกล้งหลับเลย… ฉันรู้ว่าเธอตื่นแล้ว”
ฉันเม้มริมฝีปากแน่น ไม่กล้าหันไปสบตาเขาเลยสักนิด หัวใจยังเต้นไม่เป็นจังหวะ ยิ่งเสียงทุ้มน
