ช่วงบ่ายหลังจากที่พวกฉันกินข้าวเสร็จ แสงแดดนอกหน้าต่างก็ยังคงแรงไม่แผ่ว ราวกับจะบอกว่า “วันยังไม่จบ อย่าเพิ่งหมดแรง” แต่ในใจฉันอยากจะร้องบอกกลับไปว่า แค่วิชาช่วงบ่ายวิชาเดียว ยังจะดูดพลังกันขนาดนี้เลยเหรอ…
เสียงอาจารย์ยังคงพูดอยู่ข้างหน้า แต่สมาธิฉันเริ่มเบลอไปกับแสงแดดที่ทอดยาวบนโต๊ะ และลมแอร์ที่พัดเอื่อย ๆ จนตาจะปิด
“นี่ขนาดเรียนแค่วิชาเดียว ยังใช้เวลาสองสามชั่วโมงนะเนี่ย เหนื่อยเหมือนวิ่งรอบสนามสามรอบอะ” แจมกระซิบข้างหูฉันเบา ๆ
ฉันพยักหน้าหงึก ๆ แบบหมดแรงเต็มที “ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าวันไหนมีเรียนทั้งวัน คงได้เหนื่อยตายจริง ๆ อะ”
“กูว่า ถ้าเรียนทั้งวัน พวกเราคงต้องลากร่างกันไปกินข้าวเย็นแบบซอมบี้แน่ ๆ” นุ่นพูดเสริม ทำเอาแบมแบมกับเมย์หลุดขำตาม
เสียงหัวเราะเล็ก ๆ จากพวกเราในมุมห้องไม่ได้รบกวนใครมากนัก เพราะทุกคนก็เริ่มมีอาการเหนื่อยล้าไม่ต่างกัน ห้องเรียนบ่ายวันนี้ช่างเนิบนาบ อ่อนแรง
