หลังจากเสียงเฮดังสนั่นที่ชายหาดและบรรยากาศเต็มไปด้วยความยินดี ทุกคนก็เข้ามารุมล้อม แสดงความยินดีและแซวฉันไม่หยุด บางคนถึงกับตะโกนแซวพี่หมอกว่า “เตรียมตัดชุดเจ้าบ่าวไว้เลยนะเว้ย!”
ฉันยืนอยู่ท่ามกลางความยินดี แต่ในหัวใจกลับรู้สึกสงบ อบอุ่น และ… แน่ใจ
แน่ใจว่าคนตรงหน้าคือคนที่อยากใช้ชีวิตด้วยไปนาน ๆ
พอท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีเป็นส้มทอง บรรยากาศรอบชายหาดเริ่มเงียบลง ทุกคนแยกย้ายกันกลับที่พัก พี่หมอกจับมือนำฉันเดินกลับแบบเงียบ ๆ
“เหนื่อยไหม” เขาถามเบา ๆ
“ไม่ค่ะ… มีความสุขมากกว่า”
“พี่ก็เหมือนกัน”
ระหว่างเดินกลับ เราแวะนั่งที่ศาลาริมทะเลที่ลมเย็นพัดผ่าน เสียงคลื่นซัดเบา ๆ เหมือนกำลังกล่อมให้ใจนิ่ง
ฉันหันไปมองเขา… คนที่จากนี้จะไม่ได้เป็นแค่คนรัก แต่เป็น ‘ครอบครัว’
“พี่หมอก”
“หืม?”
“ขอบคุณนะคะ… ขอบคุณที่ไม่เคยปล่อยมือหวานเลยแม้แต่ครั้งเดียว”
เขาหันมายิ้ม แล้วจับมือฉันแน่นขึ้นกว่าเดิม
“เพ
