เวลา 01:29 น.
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นพร้อมแสงสว่างวาบบนหน้าจอท่ามกลางความมืด น้ำหวานสะดุ้งตื่นจากการหลับสนิท ขมวดคิ้วก่อนจะคลำหาโทรศัพท์อย่างหงุดหงิด
“ใครโทรมาดึก ๆ ดื่น ๆ …บ้าเอ๊ย” เธอบ่นพึมพำ พร้อมกดรับสายโดยไม่ทันดูชื่อ
“ฮัลโหล?” เสียงของน้ำหวานแหบงัวเงียปนหงุดหงิด ขณะที่ยกโทรศัพท์แนบหูโดยยังไม่ทันมองชื่อสายเรียกเข้า
ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะมีเสียงทุ้มต่ำแผ่วเบาดังขึ้นว่า
“คิดถึง”
น้ำหวานชะงัก มือที่ถือโทรศัพท์เอียงเล็กน้อยด้วยความแปลกใจ ก่อนจะหรี่ตาแล้วหันไปมองชื่อบนหน้าจอให้ชัดเจน
“พี่หมอกเหรอ?” เธอถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่ทั้งงง ทั้งยังไม่หายง่วง
“อืม” เสียงยาน ๆ จากปลายสายทำให้เธอเริ่มตื่นเต็มตา
“นี่พี่เมาหรอคะ?”
“ก็นิดหน่อย…”
น้ำหวานลุกขึ้นนั่งบนเตียงทันที มือข้างหนึ่งดึงผ้าห่มออก ขณะที่มืออีกข้างยังคงถือโทรศัพท์แนบหู
“แล้วพี่อยู่ไหนคะ กลับบ้านได้หรือเปล่า? หรือให้น้ำห
