น้ำเสียงดังลั่นของป้านั้นทำให้เจลกาสะดุ้งจนเกือบจะเผลอปล่อยโทรศัพท์มือถือตนเองทิ้ง เธอทำคอย่น รู้สึกผิดที่จำเป็นต้องทิ้งงานที่ป้าสั่งเอาไว้ แต่เธอไม่อาจทนอยู่ได้จริงๆ!
หญิงสาวจึงกลั้นหายใจแล้วรีบอธิบายยืดยาวรัวเร็วว่า
“หนูขอโทษป้าด้วยนะคะ แต่ว่าหนูคงอยู่ทำหน้าที่แทนป้าไม่ได้จริงๆ อีกอย่างมิสเตอร์วาคอนซีเลสก็ดูสบายดี เขาไม่ได้ต้องการให้หนู เอ่อ... ทำอะไรให้เขาเลยด้วยซ้ำ ฉะนั้นหนูว่าเขาโตขนาดนี้แล้วคงไม่ต้องการใครมาดูแลบ้านหรือดูแลเขาหรอกค่ะ อีกอย่างวันนี้หลายๆ คนก็กลับมาแล้ว เขามีคนช่วยดูแลเยอะอยู่แล้ว หนูเองก็... หนูเองก็มีงานด่วน จำเป็นต้องรีบกลับไปจริงๆ ค่ะ!”
เธอแทบจะไม่ได้หายใจด้วยซ้ำในระหว่างที่พ่นข้อแก้ตัวยาวเหยียดพวกนั้นออกมาโดยไม่ยอมให้ป้าได้เอ่ยแทรกคำพูดของเธอได้ กระทั่งเธอจบคำพูดเสียงสูงและหอบหายใจด้วยความเหนื่อยนั่นแหละ ป้าจึงได้ถามเธอเสียงเรียบไม่บ่งบอกอารมณ์อะไรออกมาว่า
“พ
