17
05.00น.
แค่กๆ
"หนาว"
"หนาวววว"
ผมรู้สึกตัวตื่นเพราะเสียงหมูน้อยบ่นงึมงำพร้อมกับเสียงไอไม่หยุด พลิกตัวดิ้นซุกเข้าหาตัวผม หลังจากหลับไปไม่กี่ชั่วโมงที่เสร็จกิจกรรมเข้าจังหวะ ผมงัวเงียดึงผ้าห่มขึ้นห่มให้คนที่บ่นว่าหนาวแล้วกอดไว้แน่น ยัยนี่นอนดิ้นถีบผ้าห่มออกตลอดไม่ว่าจะผ่านไปเป็นปีก็ยังเหมือนเดิม
"หนาว"
แค่กๆ
เธอก็ยังคงบ่นซุกตัวเข้าหา หรือว่าเป็นไข้ ยกมืออังหน้าผากวัดอุณหภูมิ
"ตัวร้อน" อย่าบอกนะว่าผมจัดหนักจนไข้แตก
ขยับตัวลุกขึ้นเดินไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดให้ร่างบาง อีกไม่กี่ชั่วโมงก็เช้าค่อยถามอาการแล้วเอายาให้กิน รอดูอาการก่อนถ้าหนักก็คงต้องไปหาหมอ ไอตลอดเลย เจ็บคอมั้ยนั่น คืนแรกก็ป่วยซะแล้ว
คะนิ้ง
รุ่งขึ้น
ฉันตื่นขึ้นมาด้วยอาการอ่อนเพลียสุดๆ มันครั่นเนื้อครั่นตัวมากๆ จะบอกว่าปวดจนถึงกระดูกเลยก็ได้ ปวดกล้ามเนื้อน่ะ หัวก็หนักอึ้ง คอก็เจ็บ ทำไมเป็นแบบนี้
"เป็นไงบ้าง ปวดหัวมั้
