บทที่5 แม่สามีไม่ยอมให้ลูกสะใภ้เข้าบ้าน
1626 คำ
รถตู้คันใหญ่แล่นเข้ามาจอดตรงหน้าบ้านหลังใหญ่โต ซึ่งตรงหน้าเป็นบ้านของคุณสามีตีทะเบียน คนเป็นภรรยาหลวงจะเข้ามาทวงศักดิ์ศรีความเป็นเมียสมรสกลับคืนจากพวกคนใจร้ายที่นี่
"พร้อมหรือยังลูกพิณ"
คุณแม่เพ็ญพักตร์หันมาถามความพร้อมของลูกสาวอีกครั้งก่อนจะสั่งให้คนใช้ที่นี้ขนกระเป๋าเสื้อผ้าลงมาจากรถ
"พิณพร้อมมากๆ เลยค่ะคุณแม่"
สองแม่ลูกก้าวเท้าเข้ามาเหยียบในบ้านของคุณสามีตีทะเบียนของเพลงพิณ ถึงแม้ว่าคนนี้จะไม่ยอมรับเธอก็ตาม(ยกเว้นคุณพ่อสามีที่สุดแสนใจดี)
"เข้ามาที่นี่ทำไมไม่ทราบ!"
ผู้หญิงวัยกลางคนเดินเข้ามาเป็นเจ้าของบ้านมาต้อนรับแขกที่ไม่ได้รับเชิญและมีผู้ชายวัยกลางคนเดินมาตามภรรยาของตนติดๆ สองคนนี้ก็คือพ่อแม่สามีของเธอนี่เอง
"สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ดูสบายดีขึ้นนะคะ" เธอต้องทำหน้าที่ลูกสะใภ้ที่ดีต่อพ่อแม่ของเฮียหนึ่งตามมารยาท
"พวกเราสบายดี พ่อไม่คิดว่าลูกพิณจะมา หรือว่าปรับความเข้าใจกับตาหนึ่งเรียบร้อยแล้ว"
ถ้าเป็นอย่างนั้นคุณพ่อชรัส พ่อของปราภพจะดีใจมากที่ลูกสะใภ้สุดโปรดของเขากลับมาเหยียบที่บ้านหลังนี้อีกครั้ง
"ค่ะ พิณกับเฮียปรับความเข้าใจกันดีแล้ว คุณแม่สบายดีนะคะ พิณซื้อของมาฝากคุณแม่รตีเยอะแยะเลย"
"เอาไปกองไว้ตรงนั้นแหละ ฉันจะสบายดีมากกว่านี้ถ้าไม่มีหล่อนเข้ามาที่นี้" ชัดเลย แม่สามีไม่ถูกกับลูกสะใภ้ คุณแม่เพ็ญพักตร์พยายามข่มอารมณ์โกรธตัวเองเอาไว้
"ถ้าอย่างนั้นคุณแม่คงจะไม่สบายไปอีกยาว เพราะว่าพิณจะย้ายเข้ามาอยู่กับเฮียหนึ่งที่บ้านหลังนี้ค่ะ"
"ย้ายมาอยู่ที่นี่บ้านหลังนี้?!"
คุณหญิงรตีช็อคหนักเมื่อรู้ว่าสะใภ้ที่เธอจงเกลียดจงชังย้ายมาอยู่ที่นี้ ไม่ได้ ยังไงก็ไม่ยอมให้สะใภ้ร้ายกาจมาอยู่ร่วมใต้ชายคาเดียวกันเด็ดขาด!
"คุณแม่รตีฟังไม่ผิดหรอกค่ะ พิณขออนุญาตเฮียแล้วและเฮียก็อนุญาตโดยไม่ลังเล หวังว่าคุณแม่สามีของพิณคงจะไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ" เพลงพิณยิ้มสะใจ แม่ผัวร้ายกาจต้องเจอลูกสะใภ้ร้าย แสบๆ อย่างนี้ถึงจะดูเหมาะสมที่สุด
"ทำไมจะไม่ได้ล่ะหนูพิณ คนเป็นผัวเมียกันก็ต้องอยู่ด้วยกัน เดี๋ยวพ่อจะเรียกคนขึ้นไปจัดห้องให้หนูพิณก็แล้วกันนะ" คุณพ่อชรัส พ่อสามียิ้มออกอย่างดีใจ ตาหนึ่งจะได้หันมาสนใจของที่ไม่เคยเห็นคุณค่าสักที
"ไม่ต้องหรอกค่ะคุณพ่อ คนเป็นผัวเมียกันก็ต้องนอนห้องเดียวกัน แจ่มเอากระเป๋าของฉันไปเก็บไว้ที่ห้องของเฮียหนึ่งด้วยนะ"
"ได้ค่ะคุณพิณ"
แจ่ม สาวใช้ของที่นี่กำลังจะยกกระเป๋าเสื้อผ้าขึ้นไปข้างบนบ้านตามคำสั่ง แต่คนที่ใหญ่สุดในบ้านกลับออกห้ามสักก่อน
"นังแจ่มไม่ต้องเอากระเป๋าผู้หญิงคนนี้ขึ้นไป เพราะฉันไม่อนุญาตให้สะใภ้เพศยา มั่วผู้ชายไม่เลือกหน้า เข้ามาเกลือกกลั้วกับพวกเราเด็ดขาด เหลืออีกไม่กี่เดือนก็จะครบหนึ่งปีตามที่ตกลงกัน ฉันว่าเธอไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี้หรอก!"
"จะพูดจะจาอะไร กรุณาให้เกียรติลูกสาวของฉันด้วยคุณรตี ถ้าลูกชายของคุณไม่ยอมแต่งงานกับลูกสาวฉัน ป่านนี้พวกคุณคงไม่ได้ใช้ชีวิตสุขสบายอยู่บนกองเงินกองทองอยู่อย่างทุกวันนี้หรอก"
คนเป็นแม่จะต้องปกป้องลูกสาวจากพวกคนใจร้าย ใจดำ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเฮียหนึ่งได้นิสัยปากร้ายมาจากใคร จากแม่ของเขานี่เอง
"นี่เธอจะทวงหนี้บุญคุณเหรอ เพ็ญพักตร์"
มันก็จริงอย่างที่พวกนั้นว่า สามีของเธอขอยืมเงินก้อนโตจากสามีของเพ็ญพักตร์เพื่อลงทุนทำธุรกิจและซื้อบ้านหลังนี้เอาไว้ คุณหญิงรตีจึงยอมให้ลูกชายแต่งงานกับลูกสาวบ้านนั้นเพื่อชดใช้หนี้ตามคำสัญญาของคุณปู่เพลงพิณ บอกตามตรงว่าเธอสะอิดสะเอียน ขยะแขยงสะใภ้ไฮโซคนนี้เต็มทน มีแต่ข่าวฉาวควงกับหนุ่มคนนั้น คนนี้ที แม่สามีรับไม่ได้
"เอาเถอะน่าคุณรตี อย่าทะเลาะกันอีก ฉันว่ารอให้ตาหนึ่งเข้ามาคุยเรื่องนี้ดีกว่านะ"
เดือนร้อนจนให้คุณพ่อสามีห้ามปราบภรรยาของตนเพื่อไม่ให้เกิดศึกสงครามย่อยๆ ของรุ่นแม่ฟาดฟันกัน
ไม่ทันไรก็มีรถของปราภพแล่นเข้ามาจอดตรงหน้าบ้าน ชายหนุ่มเคลียร์งานทุกอย่างเสร็จจึงรีบดิ่งรถตรงมาที่นี้ทันที
"เฮีย"
ภรรยาสมรสทำทีดีใจมากพลางเข้าไปควงแขนแกร่งพามาเยาะเย้ยต่อหน้าคุณแม่สามีของเธอ
"ตาหนึ่ง ลูกมาก็ดีแล้ว แม่ต้องการคำตอบว่าลูกยอมให้เมียแต่งของลูกย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่กับลูกแล้วเหรอ"
คุณหญิงรตีแทบอยากจะกระชากตัวลูกชายออกจากนังผู้หญิงปากร้าย ทำได้ตอนนี้คือข่มอารมณ์โกรธที่พุ่งพล่านในอก
"เรื่องนี้ผมอธิบายให้คุณแม่ฟังได้นะครับ"
"อธิบายอย่างนั้นเหรอ?! แม่ไม่เชื่อหรอก แกหลงมันใช่ไหมที่ให้นังพิณย้ายมาอยู่ที่นี้ แม่ไม่ยอมเด็ดขาด"
"นี่คุณแม่จะใจร้ายใจดำไปกับลูกสะใภ้คนนี้ถึงไหนคะ ที่ผ่านมาพิณยอมคุณแม่ทุกอย่าง ยอมไม่ย้ายมาอยู่ที่บ้านนี้ตามคำสั่ง ยอมให้ผัวตัวเองคว้าเลขาหน้าห้องทำเมียน้อย ในฐานะที่คุณแม่เป็นเมียหลวงด้วยกัน คุณแม่จะรู้สึกยังไงคะที่สามีตัวเองมีเมียน้อย" ถูกสะใภ้ตัวแสบย้อนศรมาทำให้คุณแม่รตีสะอึก พูดอะไรไม่ออก
"เพลงพิณ"
"นั่นแหละค่ะ คุณแม่คงไม่ยอมให้สามีตัวเองไปมีเมียน้อย พิณเองก็เช่นกัน พิณขออยู่ที่นี้แค่เดือนเดียวเท่านั้น อย่างน้อยก่อนที่เราสองคนจะหย่ากันก็ควรจะมีความรู้สึกดีๆ ที่เคยมีต่อกัน มันไม่ดีเหรอคะคุณแม่"
"ที่หนูพิณพูดมันก็ถูกนะ ที่ผ่านมาหนูพิณยอมให้พวกเรา ยอมตาหนึ่งมามากแล้ว ทำไมหนูพิณจะทำตามที่ใจตัวเองเรียกร้องไม่ได้ ตาหนึ่ง ลูกว่ายังไง" คนเป็นพ่อหันมาถามลูกชายที่ยังยืนนิ่งเงียบ
"ผมยังไงก็ได้ครับคุณพ่อ"
ปราภพรู้สึกอึดอัด เมื่อเมียสมรสเกาะแขนเขาไม่ยอมปล่อย แบบนี้เขาจะออกไปหานับดาวที่คอนโดได้ยังไง
"ก็ได้! เดือนเดียวก็เดือนเดียว ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าสะใภ้โปรดของคุณจะดีแตกได้สักกี่น้ำกันเชียว" แม่สามีไม่ยอมแพ้หรอก เธอต้องหาผู้ช่วยเพื่อที่จะทำให้สองคนนี้หย่ากัน ไม่ว่าจะใช้วิธีไหนก็ตาม
"ตาหนึ่งดูแลน้องดีๆ นะ และก็ห้ามไปนอนนอกบ้านคืนนี้อีก ถือว่าเป็นคำสั่งของพ่อ"
"แต่ว่าพ่อครับ ผมไม่อยาก..." ไม่ทันที่ลูกชายจะขัดคำสั่งของผู้เป็นบิดา คนเป็นพ่อรู้ทันว่าเขาจะพูดอะไรต่อ
"แกไม่มีสิทธิ์ขัดคำสั่งของฉัน ฉันขอแกแค่คืนนี้คืนเดียวได้ไหม ฉันรู้ว่าแกแอบซุกผู้หญิงคนอื่นเอาไว้ที่คอนโดนั้น อย่าคิดว่าฉันไม่รู้" คุณพ่อชรัสเดินออกจากห้องโถงใหญ่ ปล่อยให้ลูกชายกับลูกสะใภ้ได้อยู่ด้วยกันตามลำพัง
"แม่ขอให้ลูกพิณมีความสุขที่ได้อยู่นี้นะลูก แม่ขอตัวกลับก่อน แม่ไม่อยากนั่งร่วมโต๊ะเดียวกันกับยัยผู้หญิงอวดดีนั้น คุณหนึ่ง ฉันขอฝากลูกสาวคนเดียวของฉันเอาไว้ดีๆ นะคะ"
"ครับ"
ปราภพพยักหน้ารับสั้นๆ ต่อหน้าแม่ของเมียสมรสเพื่อให้เธอสบายใจเท่านั้น
พออยู่ด้วยกันสองต่อสอง ธาตุแท้ของสามีสุดเลวของเขาก็เปิดเผยออกมา
"อย่าคิดนะว่าฉันจะยอมเธอไปหมดซะทุกเรื่อง ไม่ว่ายังไงฉันก็ไม่มีวันหลวมตัวไปรักผู้หญิงอย่างเธออยู่ดี"
"รอให้ครบหนึ่งเดือนก่อนแล้วกัน เฮียจะได้รู้ว่าเมียร้ายของเฮียคนนี้ทำอะไรที่เฮียไม่คาดคิดก็แล้วกัน"
เพลงพิณเกาะแขนแกร่งของสามีตีทะเบียนเอาไว้แน่น เธอมั่นใจว่าเสน่ห์นางร้ายสุดแซ่บจะมัดใจผู้ชายใจแข็งอย่างเขาได้ก่อนจะพาเขาเข้าไปยังโต๊ะอาหารเพื่อรอทานข้าวเย็นพร้อมกัน
'ยัยเด็กแก่แดด!'
__________
เฮียหนึ่ง : คืนนี้ฉันคงเข้าไปหาดาวที่คอนโดไม่ได้ เพราะว่าเพลงพิณย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านของฉัน เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าฉันจะรีบเข้าไปหาเธอ หวังว่าคงจะไม่โกรธฉันหรอกนะนับดาว
นี่คือข้อความจากเขาที่ส่งมายังแชทของแฟนสาวทำให้คนหน้าบวมด้านขวาไม่พอใจมากที่ถูกเมียหลวงกักสามีตีทะเบียนเอาไว้ ไม่ให้เข้ามาหาเมียเก็บที่ซ่อนอยู่คอนโดนี้ได้
"กรี๊ด! นังพิณ ฉันไม่ยอมแพ้แกหรอก" นับดาวทนไม่ได้ตั้งใจจะไปเอาเฮียหนึ่งกลับมาหาเธอ
มือเล็กกระชากเปิดประตูห้องออกมา ใบหน้าหวานซีดเผือดลงทันตาเมื่อเห็นร่างชายหนุ่มสูงใหญ่ยืนรอเธออยู่ตรงหน้า
"คุณเอก"
"ตกใจมากหรือไงที่เห็นผัวเก่ายืนอยู่ตรงหน้า!"
- ผู้เขียน
