เปลวไฟในใจ
1035 คำ
บทที่ 3 : เปลวไฟในใจ
บรื้นนน!
เสียงคำรามของเครื่องยนต์ V12 ดึงทุกสายตาให้หันไปมอง เมื่อรถลัมโบร์กินีสีดำสนิทแล่นแปล๊บเข้ามาจอดเทียบหน้าประตูโรงเรียนมัธยมชื่อดัง
"กรี๊ดดด!" กลุ่มนักเรียนหญิงที่ยืนอยู่ริมฟุตบาทถึงกับร้องออกมาอย่างเก็บอาการไม่อยู่ เมื่อร่างสูงสง่าของหนุ่มใหญ่ลูกครึ่งก้าวลงจากฝั่งคนขับ
คีรินในชุดลำลองสบายๆ—เสื้อยืดสีขาวพอดีตัวที่ขับเน้นมัดกล้ามเนื้อบนแผงอกและต้นแขนให้เด่นชัด กับกางเกงยีนส์แบรนด์ดัง—กลับดูโดดเด่นและทรงพลังยิ่งกว่าใครในเครื่องแบบ เขาสวมแว่นกันแดดสีเข้มที่ปิดบังแววตาเอาไว้ แต่ก็ไม่อาจซ่อนรัศมีแห่งความเป็นชายที่แผ่ซ่านออกมาได้
เขาเดินอ้อมมาเปิดประตูฝั่งผู้โดยสาร ก่อนจะยื่นมือไปจับข้อแขนเล็กของไอริน ประคองเธอให้ก้าวลงจากรถอย่างนุ่มนวล ทว่าสำหรับไอรินแล้ว สัมผัสนั้นกลับร้อนราวกับเหล็กไฟ มันปลุกความทรงจำอันเลวร้ายเมื่อเช้าให้หวนกลับคืนมาจนเธอเผลอสะดุ้ง
"สวัสดีค่ะ!" มายด์กับมิ้นท์ เพื่อนสนิทของไอรินรีบวิ่งเข้ามาพร้อมยกมือไหว้พ่อเลี้ยงหนุ่มหล่อ ดวงตาของทั้งคู่เป็นประกายวิบวับอย่างไม่ปิดบัง
"สวัสดีจ้ะสาวๆ" คีรินทักทายกลับด้วยรอยยิ้มมุมปาก แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือออกจากแขนของไอริน
"โห... วันนี้คุณพ่อมาส่งไอรินเองเลยเหรอคะ" มายด์เอ่ยถาม พลางช้อนตามองร่างสูงใหญ่อย่างหลงใหล
"อืม ต่อไปนี้ฉันจะมารับมาส่งเอง หนุ่มๆ ที่ไหนจะได้ไม่กล้ามาวุ่นวายกับไอริน" เขาตอบ พลางก้มลงมองเด็กสาวทั้งสองที่ยืนทำตาแป๋วอยู่ตรงหน้า
"ไม่เห็นจะถามความสมัครใจของหนูสักคำ" ไอรินบ่นอุบอิบ พยายามเบือนหน้าหนีสัมผัสจากเขา "เผด็จการชะมัด..." เธอขมุบขมิบปากเบาๆ
"ฝากไอรินด้วยนะ มายด์ มิ้นท์ อย่าให้ลูกสาวพ่อมีแฟนอีกนะ" เขาเอ่ยกำชับเพื่อนทั้งสองคนของเธอ
"ค่าาา คุณพ่อ" มายด์รับคำอย่างแข็งขัน
"แต่หนูยังไม่มีแฟนนะคะคุณพ่อ" มิ้นท์รีบเสนอตัวทันที สายตาหวานเชื่อมที่ส่งไปนั้นชัดเจนจนมายด์ต้องรีบตีแขนเพื่อนเบาๆ
"หนูก็ยังโสดค่ะ!" มายด์รีบเสริม
"ฮะๆ โสดน่ะดีแล้วล่ะ... พ่อไปทำงานก่อนนะ" คีรินหัวเราะในลำคอ ก่อนจะเอื้อมมือมาลูบศีรษะของหญิงสาวทั้งสองเบาๆ แล้วจึงหันหลังกลับขึ้นรถสปอร์ตคันหรู
บรื้นนน! ฟ้าววว! เสียงเครื่องยนต์คำรามก้องอีกครั้ง ก่อนที่ลัมโบร์กินีจะพุ่งทะยานออกไป ทิ้งไว้เพียงกลุ่มนักเรียนที่ยังคงมองตามอย่างตกตะลึง
"กรี๊ดดดด! เขาจับหัวฉันด้วยแก!" มายด์กับมิ้นท์กรีดร้องออกมาเบาๆ ทั้งสองเอามือทาบแก้มตัวเองราวกับกำลังฝันไป
ตุบ! ตุบ! ไอรินเดินกระแทกเท้าเข้าประตูโรงเรียนอย่างหงุดหงิด
"ไอริน! รอด้วยสิ" เพื่อนทั้งสองรีบวิ่งตามมาขนาบข้าง
"นี่ไอริน... ถ้าคุณพ่อของเธออยากได้คนช่วยดูแลเพิ่ม บอกฉันคนแรกเลยนะ" มายด์พูดขึ้น
"แล้วถ้า... ฉันจะเป็นคนโปรดอีกคนของคุณพ่อเธอ... เธอจะโกรธฉันไหม" มิ้นท์ถามอย่างทีเล่นทีจริง
ทั้งสองมองหน้ากันแล้วหัวเราะคิกคัก
"เอาไปเลย... ฉันยกให้" ไอรินตอบเสียงเรียบ
"หา? จริงดิ!" สองสาวอุทานพร้อมกัน "หล่อ รวย เท่ขนาดนั้น เธอไม่หวงไว้เหรอ"
"เธอจะยอมให้พ่อเลี้ยง... มาสนิทกับเพื่อนตัวเองจริงๆ เหรอ" มิ้นท์ถามย้ำ
"เชิญเลย... คนเผด็จการแบบนั้น ใครจะไปทนไหว" ไอรินพูดจบก็รีบเดินจ้ำอ้าวเข้าห้องเรียนไป
ตุ้บ! เธอวางกระเป๋าลงบนโต๊ะอย่างแรงก่อนจะทิ้งตัวลงนั่ง
มายด์กับมิ้นท์รีบวิ่งตามมาคุกเข่าลงข้างๆ โต๊ะของเธอ เอาคางเกยบนโต๊ะแล้วส่งสายตาหยอกล้อมาให้
"แน่ะๆๆ รู้ได้ยังไงว่าเขาเผด็จการ... แอบรู้อะไรดีๆ มาใช่ไหม" มิ้นท์แกล้งแซว
"เอาจริงๆ นะไอริน... ถึงจะเป็นพ่อเลี้ยง แต่ก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกันนี่นา ต่อให้จะรู้สึกพิเศษต่อกันมันก็ไม่ผิดหรอก" มายด์วิเคราะห์อย่างจริงจัง
"บ้า! พวกเธอมันบ้าไปแล้ว!" ไอรินทนไม่ไหว ใช้สองมือขยี้ผมเพื่อนทั้งสองคนจนยุ่งเหยิงไปหมด
"อ๊ายย! ผมฉัน!" ทั้งสองร้องแต่ก็ไม่ได้ขัดขืน
"ถ้าฉันเป็นเธอนะไอริน..." มายด์พูดขึ้นหลังจากจัดทรงผมเสร็จ
"ฉันยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ใกล้ชิดเขา" มิ้นท์พูดต่อ
"ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ เพอร์เฟกต์ไปหมดทุกอย่าง"
"ใจดีด้วยนะ ดูสิ... ถ้าเขาเอ่ยปากขออะไรมาสักอย่างนะ ฉันจะยอมให้แบบเด็ดๆ ไปเลย"
"เผลอๆ คุณแม่เธออาจจะไม่ว่าอะไรก็ได้นะ..." มายด์พูดด้วยน้ำเสียงชวนฝัน "มีคนมาช่วยดูแลคุณคีรินไง ท่านจะได้ไม่เหนื่อยอยู่คนเดียว"
"ใช่! คุณแม่เป็นคนสำคัญ... ส่วนพวกเราก็เป็นคนโปรดไง ดีจะตายไป" มิ้นท์สรุปแล้วทั้งสองก็หันมาหัวเราะใส่กันอย่างชอบใจ
กรอด! คำพูดของเพื่อนแทงใจดำไอรินอย่างจัง ภาพเหตุการณ์ร้อนแรงบนโต๊ะอาหารเมื่อเช้าฉายซ้ำขึ้นมาในหัวของเธออย่างชัดเจน
โป๊ก! โป๊ก!
"โอ๊ย!" / "โอ๊ย!"
ไอรินระบายอารมณ์ด้วยการใช้ข้อนิ้วเขกศีรษะเพื่อนทั้งสองคนอย่างสุดแรงเกิด
"ยัยบ้า! ยัยไอรินบ้า!"
ทั้งคู่ร้องโวยวาย ก่อนจะลุกขึ้นวิ่งหนีกลับไปนั่งที่ของตัวเอง พลางลูบหัวที่ปูดโนป้อยๆ แล้วหันมาทำหน้าเขียวใส่เพื่อนรัก
ไอรินไม่สนใจ เธอเพียงแค่เบ้ปากแล้วแลบลิ้นปลิ้นตาใส่กลับไป... โดยที่ไม่มีใครรู้เลยว่าภายใต้ท่าทีขี้เล่นนั้น... หัวใจของเธอกำลังสั่นสะท้านด้วยความรู้สึกที่ทั้งเกลียดชังและหวาดหวั่นต่อพ่อเลี้ยงของตัวเอง
- ผู้เขียน
