ก่อนจะค้อมใบหน้าลงมาดูดงับอยู่ที่จงอยถันช้ำแดงของหล่อนอย่างลุ่มหลง
เขาผ่อนลมหายใจร้อนผ่าวออกมา ทิ้งกายทับลงบนเรือนกายสาวที่สั่นสะท้านอยู่กับความสุขที่แผ่ซ่านมาจากเนื้อตัวของเขา
“วิเศษที่สุด…” เขาพริ้มตา
แอบนับจังหวะกระตุกตอดสอดสลับพร้อมๆ กับจังหวะเต้นของหัวใจ ขณะที่ความเป็นชายของเขายังคงคาอยู่ในที่ทางของมัน
เมื่อสติกลับคืนมา…
เมื่อช่วงเวลาแห่งความเสน่หาได้ผ่านพ้นไป สำนึกที่คืนกลับมาทำให้หญิงสาวคลายมือที่โอบรอบเอวเขาเอาไว้… ด้วยท่าทางขัดๆ เขินๆ อับอายเกินกว่าจะหันไปสบตาเขาตรงๆ ทำให้ต้องเบือนหน้าหนีไปอีกทาง
วูบหนึ่งในความคิดคำนึงของรัตติกร…
เธอรู้สึกขยะแขยงร่างกายตัวเองขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก… ที่ปล่อยใจให้เตลิดเพริดไปกับเขาง่ายดาย
รัตติกรผลักร่างสูงใหญ่ของเขา ให้พ้นออกไปจากร่างเปล่าเปลือยของเธอด้วยความรู้สึกข
