ตอบพลางยื่นแขนซ้ายสอดเข้าระหว่างพนักเบาะกับแผ่นหลังของเธอ รั้งร่างบอบบางเข้ามาหา แล้วโน้มใบหน้าของเธอมาจูบ ในขณะที่มืออีกข้างยังบังคับพวงมาลัย
“แต่ต้องนั่งเรือเร็วต่อไปที่เกาะ” เขาขยี้ศีรษะเธอเบาๆ อย่างรักใคร่เอ็นดู
“ใชเวลานานมั้ยคะ…?"”
“ราวๆ สี่สิบนาที”
อึดใจต่อมาก็มองเห็นท่าเรือที่เขาบอก มีป้ายขนาดใหญ่เขียนเอาไว้ชัดเจนว่า ‘ท่าเรือส่วนตัวรีสอร์ตอาทิตย์เคียงจันทร์’
ทันทีที่รถของเขาจอดสนิท อาทิตย์ที่เปิดประตูลงมาก่อน แล้วรีบก้าวยาวๆ อ้อมมาทางด้านหน้าของรถ เพื่อเปิดประตูให้รัตติกร
เป็นจังหวะเดียวกันกับชายผิวคล้ำ ร่างเล็ก กำลังกึ่งวิ่งกึ่งเดินมาที่รถของเขา “สวัสดีครับนายอาทิตย์”
คนของรีสอร์ตกล่าวด้วยน้ำเสียงนอบน้อม พร้อมกับยกมือไหว้ชายหนุ่ม
อาทิตย์ยื่นกุญแจรถให้ พนักงานคนนั้นกุลีกุจอเอารถเข้าไปจอดในโรงจอดที่เว้นช่องไว้สำหรับเจ้าของรีสอร์ตโดยเฉพาะ
“เรือพ
