คนที่เพิ่งมาถึงถามด้วยความสงสัย สายตาประหลาดใจจับอยู่ที่ใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มที่นั่งโขลกน้ำพริกปลาทูอย่างตั้งอกตั้งใจ เสียงดังโป๊กๆ ๆ ฟังดูได้จังหวะจะโคนเข้าที
“นั่น! คุณทำอะไรคะ…?”
รัตติกรขมวดคิ้วกับภาพที่เห็น สีหน้าบ่งบอกถึงความประหลาดใจเป็นอย่างมาก
“เอ่อ… ก็ ตำน้ำพริกปลาทูให้เธอ” อาทิตย์หันมาตอบเขินๆ ทั้งที่สากกระเบือในมือยังไม่หยุดโขลก
รัตติกรไม่อยากเชื่อสายตาของตัวเอง นึกในใจว่าอาทิตย์เหมือนกับคนที่กินยาผิดซองหรือไม่ก็กินยาเกินขนาด เขาคงเพี้ยนไปแล้วแน่ๆ แต่สีหน้าตกใจของรัตติกรนั้นยังน้อยกว่าอีกคนที่เดินตามหลังเข้ามาเห็นภาพชายหนุ่มกำลังนั่งโขลกน้ำพริกเข้าพอดี
“ว้าย… ไอ้นั่นฉันหล่น”
ป้าอิ่มอุทานเสียงดังเหมือนเช่นทุกครั้งที่แกตกใจ เมื่อเห็นร่างสูงใหญ่ของคนเป็นนายลงนั่งขัดสมาธิโขลกน้ำพริกเสียงดังโป๊กๆ ๆ อยู่กับพื้นด้วยท่วงท่าทะมัดทะแมง
“แล้วอย่าลืมเก็บไปด้วยล่ะไอ้ที่แม่อิ
