สองร่างกอดรัดราวจะประสาน… เนื้อกับเนื้อแนบเนียนไปด้วยกัน หล่อนจิกปลายเล็บลงกลางแผ่นหลังชื้นเหงื่อที่ลำแขนน้อยๆ กำลังโอบรัดเอาไว้แน่น
อาทิตย์ได้ยินเสียงระบายลมหายใจหอบโหยของหล่อน บางจังหวะคล้ายจะขาดห้วงหาย จมูกของรัตติกรรับรู้ได้ในลมหายใจเจือกลิ่นสุราอ่อนๆ ที่พรมอยู่ข้างซอกขอของเธอ ปะปนอยู่กับกลิ่นเหงื่อกลิ่นกายที่เธอจะจดจำเอาไว้ไม่ลืม
รัตติกรรู้สึกถึงความสับสนและว้าวุ่นใจที่รบกวนอยู่ในหัวสมอง ไม่รู้ว่าควรจะ ‘รัก’ หรือ ‘เกลียด’ เจ้าของร่างกายกำยำที่กำลังบดอัดบั้นท้ายอยู่ระหว่างหน้าขาเปิดกว้างของเธอจนเกิดเสียงดังเป็นจังหวะ
หล่อนรู้แต่เพียงว่าวินาทีนั้น…
ความสุขกำลังหลั่งไหล ทะลักทลายออกมาจากแก่นกายของเขา ฉีดเอาความรู้สึกลื่นเหลวและอุ่นพร่างไว้ในร่างกายของเธอที่ซึมซับทุกหยาดหยดของเขาเอาไว้… รับรู้ได้ด้วยอาการกระตุกเต้นตอบโต้กันด้วยสัมผัสตอดรัดรุนแรง
‘นี่หรือ… คือสิ่งที่เขาขู่ว่าจะผู
