วิมาลาเดินนำแพรทองตรงมานั่งโต๊ะเดียวกับนาคินทร์และสาวิตรี ที่นั่งอยู่ด้วยกันตามลำพัง
“ขอนั่งด้วยคนนะคะ” วิมาลานั่งลงก่อนที่เจ้าของโต๊ะจะเชื้อเชิญ สาวิตรีอ้าปากค้าง ก่อนบ่นอุบเบาๆ ส่วนแพรทองเมื่อเห็นว่าเป็นโต๊ะของนาคินทร์ เธอหันหลังทันที ทว่า...
“คุณแพรทองจะรับน้ำอะไรครับ เดี๋ยวผมไปเอามาให้” เขายืนขึ้น
หญิงสาวสองคนที่ร่วมโต๊ะจ้องมองแพรทองเป็นตาเดียว โดยเฉพาะสาวิตรี เธอรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมากที่คู่หมั้นของเธอเอาใจหญิงสาวจนออกนอกหน้า
“แหม พี่คินของตรีมีน้ำใจจริงๆค่ะ แต่ตรีว่ามันไม่ใช่หน้าที่ของพี่คินค่ะ เดี๋ยวตรีเรียกบ๋อยให้นะคะ”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ อย่าลำบากเลย ฉันดูแลตัวเองได้”
“ถ้าอย่างนั้นพี่คินนั่งเถอะค่ะ” เจ้าหล่อนพูดพลางดึงแขนนาคินทร์ให้นั่งลงเช่นเดิม “นั่งสิคะพี่คิน”
นาคินทร์จำใจนั่งลง เพราะแพรทองเสียงแข็งจนเขารู้สึกได้
“คุยอะไรกันอยู่เอ่ย ท่าทางสนุก”
และแล้ว ชายหนุ่มผู้ขึ
