แพรทองจงใจเดินไปยังจุดที่เธอเคยถูกคนร้ายลากตัวออกไปเมื่อคืนก่อน เธอจงใจวางตัวเองเป็นเป้าหมาย เป็นตัวล่อสุดยั่วยวน ทำให้มันน้ำลายหก แล้วลงมือฉุดคร่าเธออีกครั้ง หากแต่คราวนี้ เธอไม่ได้มามือเปล่า เธอมีสติ มีแผนการและพกซ่อนมีดเล่มเล็กไว้ในกระเป๋าด้วย
เธอตั้งใจจะเสียบคนร้ายสักแผลสองแผลแล้วตัดท่อนเนื้อของมันให้ขาดวิ่น
จากนั้นก็ลากเข้าคุก!!!
หญิงสาวแสร้งเดินเอื่อยเฉื่อยอยู่บริเวณนั้นครู่ใหญ่ โดยทำทีเป็นคุยโทรศัพท์ไปด้วย แต่จนแล้วจนรอด ก็ไม่มีวี่แววของคนร้ายปรากฏ นอกจากยุงและแมลงที่บินว่อนไปทั่ว
เธอเลยเดินต่อไปยังริมลำธาร ซึ่งเป็นบริเวณสนามหญ้าตัดใหม่ ผสมผสานหมู่โขดหินทั้งใหญ่เล็ก ตั้งระเกะระกะตามธรรมชาติรังสรรค์ จนวินาทีนี้ กลิ่นยอดหญ้าก็ยังตลบอบอวลอยู่เลย
“ทำไมยังไม่โผล่มาอีกนะ” หากแล้ว เธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้า ย่องตามมาด้านหลัง เธอสูดลมหายใจ เตรียมพร้อมเต็มที่ บอกตัวเอง “มาแล้วใช่มั้ย?”
