แพรทองไม่อยากอยู่ตรงนี้อีกแล้ว เธอรวบรวมพลังเท่าที่มี กระเสือกกระสน ถดคลานกระดึ๊บๆ ไปช้าๆ อย่างน้อยไปถึงเรือนพักที่ใกล้ที่สุดก็ยังดี เธอจะได้ตะโกนขอความช่วยเหลือ
“โอ๊ย เจ็บจังเลย ไอ้เลว ต่อยผู้หญิงได้ไง” เธอก่นด่าพลางกระถด หากแล้วก็ต้องหยุดชะงัก เพราะมีใครบางคนมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า ชายหนุ่มย่อตัวลง แล้วช่วยประคองเธอทันที
“คุณ...มาทำอะไรตรงนี้ แล้วนี่ เกิดอะไรขึ้น”
“คุณ!” โชคดีที่เป็นนาคินทร์ เธอบอกกับตัวเองอย่างนั้น “ช่วยฉันด้วย”
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณได้รับบาดเจ็บล่ะ”
“พาฉันกลับห้องที” นาคินทร์จึงช่วยประคองหญิงสาวให้ลุกขึ้นยืน “โอ๊ย”
“ใครทำคุณ”
“เดี๋ยวฉันเล่าให้ฟัง พาฉันไปที่ห้องเร็วๆเข้า”
“เดินไหวมั้ย ให้ผมอุ้มมั้ย”
“ไม่ต้องหรอก ฉันยังเดินไหว” นาคินทร์จับสะเอวของหญิงสาวไว้แน่นมือ แล้วนำแขนซ้ายของเธอเกี่ยวคอเขาไว้ ทำให้ทั้งคู่ใกล้ชิดกันเป็นครั้งแรก
หญิงสาวหัวใจเต้นรัวไปหมด ขนล
