หญิงสาวพยายามจ้องมองบ้านพักหลังนั้น เพื่อดูว่ามีใครอยู่หรือไม่ แต่เพ่งเท่าไหร่ก็ไม่ได้ผล เธอไม่เห็นใครแม้แต่คนเดียว
ทว่า...หากเจ้าหล่อนยืนอยู่ในบ้านพักหลังนั้น เจ้าหล่อนก็จะรู้ว่าสามารถมองเห็นเรือนพักของเธอได้ชัดเจน และเห็นเธอผู้นั้นที่ยืนอยู่ริมหน้าต่าง ขณะมีผ้าขนหนูผืนเล็กพันรอบกาย
“ใครวะ!!!” เขาถามออกมา ขณะทอดสายตามองเรือนพักฝั่งตรงขาม ปากนั้นดูดบุหรี่เป่าควันฉุย “เอากล้องส่องทางไกลมาให้กูหน่อยซิ”
ชายหนุ่มท่าทางกวนๆ แต่งตัวเซอร์ๆด้วยกางเกงยีนและเสื้อยืดคอย้วย แต่ทำตัวเหมือนเจ้าพ่อ ยื่นมือไปรับกล้องส่องทางไกลจากหนึ่งในลูกน้องสองคนที่ส่งให้
“ก็คุณวันวิสากำลังจะแต่งงาน สงสัยจะเป็นแขกของเธอครับ”
“เออ! กูรู้น่า ไม่ต้องย้ำว่าวันวิสาจะแต่งงาน” อัคนียกกล้องส่องทางไกลแล้วส่องไปยังรีสอร์ทฝั่งตรงข้ามซึ่งมีหญิงสาวยืนอยู่ที่ริมหน้าต่างของเรือนพักที่ใกล้ริมน้ำที่สุด “คิดแล้วของขึ้นว่ะ กูทั้
