บทที่ 32 มาเจอโดยไม่รู้ตัว
กว่าจะออกจากห้องพักได้ก็เป็นเวลาบ่ายโมงของวันที่สาม ดีนประคองคนตัวเล็กเข้ามาในร้านอาหารชื่อดังประจำจังหวัด เดินตามพนักงานไปยังโต๊ะริมน้ำที่จองไว้
อาหารหอมกรุ่นพร้อมทานวางเรียงราย เห็นแบบนั้นฝนทิพย์ก็ยิ้มกว้าง หย่อนสะโพกนั่งเบียดเขา ก่อนจะลงมือกินอย่างหิวโหย
“อิ่มแล้วเหรอ”
ดีนถามขึ้นเมื่อเห็นเธอรวบช้อน เปลี่ยนมากอดแขนแล้วซบหน้าเข้าหา ใช้นิ้วจิ้มที่อกข้างซ้ายของเขาแรงๆ
“เป็นอะไร” ถามอีกครั้งอย่างเป็นห่วง แต่แทนที่จะตอบเธอกลับอ้อนแทน
“หอมหัวฝนหน่อยจิ”
ฟอด..ดีนกดจมูกลงบนกลุ่มผมหน้านุ่ม ยิ้มบางๆ เมื่อเข้าใจสาเหตุของการเปลี่ยนกะทันหันของคนข้างกาย เพราะโต๊ะถัดไปไม่ไกลมีผู้หญิงกลุ่มใหญ่นั่งอยู่ ที่สำคัญฮารุก็เป็นหนึ่งในนั้น
ดวงช่างสมพงษ์เหลือเกิน มาถึงนี่ก็ยังบังเอิญเจอ
“หึงเหรอ”
“ใช่..ยัยนั่นมองตาขวางเชียว” ฝนทิพย์กอดแขนแน่นขึ้น ร่างบอบบางแทบจะเกยขึ้นบนตัก
