บทที่ 31 อดีต
ทั้งคู่ตื่นมาในเวลาบ่ายคล้อยจากความหิว เสียงท้องร้องประท้วงจนต้องรีบโทรสั่งอาหารจากทางรีสอร์ต เพียงสิบห้านาทีข้าวผัดกุ้งจานกลางก็มาเสิร์ฟถึงห้อง คนหิวโซสองคนก็รีบโซ้ย เพียงไม่นานก็เกลี้ยงจาน ถือเป็นอาหารง่ายๆ ที่อร่อยที่สุดก็ว่าได้
หลังจากกินอิ่มหนุ่มสาวก็ย้ายไปนั่งบนพื้นพรม ตรงหน้าเป็นแม่น้ำแควใหญ่ ธรรมชาติและสายน้ำช่วยเรียกความกระปรี้กระเปร่า แต่น่าจะเฉพาะชายหนุ่ม เพราะอีกคนเริ่มบ่นเขาอีกแล้ว
“ฝนเกือบหิวตายแหนะ ไม่เอาแบบวันนี้แล้วนะ”
“แล้วจะเอา! แบบไหน” จงใจเน้นคำว่าเอา จนถูกเธอทุบเข้าให้
“ฝนเหนื่อยจะตายอยู่แล้วเนี่ย ดีนทำไปได้ยังไงตั้งสองชั่วโมงกว่า” ว่าแล้วก็รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว ตรงนั้นก็ระบมไม่รู้จะเดินได้หรือเปล่า
“เราอยากมาก ทีหลังก็อย่าห้าม ให้เอาทุกวันสิฝนจะได้ไม่เจอศึกหนัก” ดีนพูดกลั้วหัวเราะ ดึงเธอมานั่งตรงกลางหว่างขา ซุกหน้าเข้ามาผมยาวนุ่มสลวย สูดกลิ่นห
