13. เพื่อความอยู่รอด

1908 คำ

“ขอพี่กินนมเจ้าหน่อยนะ” แม้จะเอ่ยขอแต่ก็ไม่ได้รอคำตอบสักนิด ปลายลิ้นเปียกชุ่มแตะลงเบาๆ ที่เม็ดไต ทำเอาร่างเล็กสั่นสะท้านขึ้นมา นึกถึงบทรักที่เคยได้สัมผัสกับบุรุษอีกคน คนผู้นั้นอ่อนโยนเป็นอย่างมาก ไม่ต่างจากการกระทำของคนตัวโตในยามนี้ “อื้อ!..อย่า.ปล่อยข้าไปเถอะ” เสียงแหบพร่าเปล่งท้วง เมื่อเกิดกระดากอายขึ้นมาเสียดื้อๆ กั่วหลิงชะงักเล็กน้อย แต่เขาก็ยังคงโลมเลียเม็ดไตสีสดต่อ มือก็ขย้ำบีบเต้าใหญ่จนล้นออกร่องนิ้ว ทุกสัดส่วนของนางมันช่างดึงดูดเขาได้ดีเหลือเกิน ยิ่งสัมผัสผิวกายนางก็ยิ่งแดงระเรื่อ โดยเฉพาะเม็ดทับทิมสีสดที่เขาดูดเม้มจนแข็งตั้งชัน ตัดกับเต้าขาวอวบมันช่างเพิ่มกำหนัดได้ดียิ่ง กั่วหลิงเคลื่อนตัวสำรวจผิวกายเนียนสวยด้วยลิ้นสากอันเปียกชื้นของเขา ขบเม้มเบาๆ ที่หน้าท้องแบนราบ จนคนตัวเล็กหอบหายใจถี่ เพราะบุรุษที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีนาง กำลังทำให้เสียวซ่านจนไม่อยากให้เขาหยุดเหมือนคราแรกที

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม