คืนวันเสาร์ลูกค้ในผับก็เยอะเหมือนกับคืนวันศุกร์ที่ผ่านมาเด็กนักดริ๊งค์ในร้านไม่มีใครว่างเลยสักคน ณิรินทร์ญาให้บริการแขกคนหนึ่งครบเวลาแล้วก็ต่อด้วยแขกอีกกลุ่มหนึ่ง
แขกกลุ่มนี้มากันสามคนแต่ละคนก็เรียกเด็กเข้ามานั่งด้วยครบทุกคน แขกคนที่เรียกณิรินทร์ญามานั่งด้วยนั้นซื้อเครื่องดื่มไปสิบแล้วและจะซื้อต่ออีกสิบแก้วเพราะรู้สึกสนุกที่ได้คุยกับหญิงสาว ระหว่างที่นั่งคุยอยู่ณิรินทร์ญาก็ขอตัวไปเขาห้องน้ำ เมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำยังไม่ทันได้พ้นประตูดีก็ถูกผู้หญิงคนหนึ่งมายืนขวางไว้ก่อน
“เธอเป็นเด็กที่ร้านนี้ใช่มั้ย” ผู้หญิงที่ยืนขวางถามณิรินทร์ญาที่ออกมาจากห้องน้ำ
“ค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“เรามีเรื่องต้องเคลียร์กัน” น้ำเสียงของเธอไม่ค่อยเป็นมิตร
“แต่ฉันกับคุณไม่รู้จักกันนะคะ”
“มันก็ใช่นะที่ฉันกับเธอไม่รู้จักกันแต่คนที่เธอนั่งด้วยเมื่อกี้คือผัวฉัน เธอเป็นเมียน้อยของมันใช่มั้ย”
“ไม่ใช่นะคะฉันเป็นเด็ก
